Pytania testowe

Eliminacje centralne - VII edycja (11/12)

Pytanie nr 1

Wskaźnik LTV w umowie kredytu hipotecznego wynoszący 80% oznacza, że:

a) wkład własny kredytobiorcy wynosi 80% wartości nieruchomości,
b) wartość kredytu wynosi 0,8 wartości zabezpieczenia,
c) wysokość miesięcznej raty będzie wynosiła 80% dochodów netto kredytobiorcy,
d) wysokość miesięcznej raty będzie wynosiła 20% dochodów netto kredytobiorcy.

Komentarz:

Wskaźnik LTV (loan to value) to relacja wysokości kredytu do wartości zabezpieczenia. Jest to jeden z podstawowych parametrów stosowanych przez banki przy ocenie ryzyka udzielenia kredytu. Im niższa wartość wskaźnika LTV, tym korzystniejszych warunków może spodziewać się klient. Przy wysokim wskaźniku LTV bank może oczekiwać dodatkowego zabezpieczenia.

Pytanie nr 2

Popularna w analizie technicznej formacja głowy i ramion zapowiada:

a) zmianę trendu wzrostowego na spadkowy,
b) zmianę trendu spadkowego na wzrostowy,
c) przełamanie szczytu,
d) konsolidację notowań w trendzie bocznym.

Komentarz:

Formacja głowy i ramion to jedna z popularniejszych formacji w analizie technicznej (czyli ocenie spółek giełdowych wyłącznie na podstawie analizy wykresów notowań). Wystąpienie tej formacji zapowiada odwrócenie trendu wzrostowego. Nazwa formacji odnosi się do charakterystycznego kształtu, jaki przyjmuje wykres notowań pod koniec trendu.

Pytanie nr 3

Wykorzystywanie aktywności konsumentów do kreowania produktów (np. różnego rodzaju konkursy na nowe opakowanie dla produktu, zachęcanie do przesyłania przez klientów projektów modyfikacji produktu itp.) to:

a) empowerment,
b) masowa kastomizacja,
c) prosumpcja,
d) wirtualizacja produkcji.

Komentarz:

Wykorzystywanie aktywności konsumentów do kreowania produktów to prosumpcja (połączenie słów produkcja i konsumpcja, które ma pokazać, że współczesny konsument wchodzi również w rolę producenta, gdyż dzięki temu jest w stanie najlepiej dostosować produkt do swoich potrzeb).

Pytanie nr 4

Do makroootoczenia przedsiębiorstwa nie zalicza się otoczenia:

a) demograficznego,
b) ekonomicznego,
c) konkurencyjnego,
d) społecznego.

Komentarz:

Makrootoczenie (otoczenie dalsze) to grupa czynników, które mogą istotnie wpływać na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, jednak przedsiębiorstwo nie jest w stanie wywierać wpływu na te czynniki. Istnieje wiele typologii makrootoczenia, najczęściej dzieli się je na otoczenie:

  • społeczne,
  • demograficzne,
  • prawne,
  • polityczne,
  • międzynarodowe,
  • technologiczne,
  • ekonomiczne.

Drugim obszarem otoczenia przedsiębiorstwa jest otoczenie konkurencyjne (otoczenie bliższe, otoczenie sektorowe).  Jest to otoczenie, na które  pojedyncze przedsiębiorstwo ma wpływ. W jego skład wchodzą między innymi:

  • dostawcy,
  • nabywcy,
  • konkurenci istniejący i potencjalni,
  • substytuty.


 

Pytanie nr 5

Krzywa Laffera przedstawia zależność między:

a) rzeczywistą wysokością opodatkowania i wpływami budżetowymi z podatków,
b) inflacją i bezrobociem,
c) nakładami inwestycyjnymi przedsiębiorstw i wzrostem PKB,
d) deficytem budżetowym i inflacją.

Komentarz:

Wysokość podatków wpływa na wysokość dochodów budżetowych. Jednak zwiększanie obciążeń podatkowych nie zawsze zwiększa dochody państwa. Po przekroczeniu pewnego poziomu stopy podatkowej podmioty ograniczają swoją działalność, gdyż staje się ona mniej opłacalna, lub unikają płacenia podatków, np. przechodząc do szarej strefy. Zależność tę przedstawia krzywa Laffera.

 

 

Pytanie nr 6

Sytuacja, w której pracownicy identyfikują się ze swoim przełożonym i jego celami oraz uznają te cele za swoje osobiste i z zaangażowaniem pracują nad ich realizacją, pozwala przełożonemu wykorzystywać władzę:
 

a) legalną,
b) nagradzania,
c) odniesienia,
d) przedstawicielską.

Komentarz:

Władza odniesienia to władza wynikająca z więzi. Pracownicy identyfikują się ze swoim przełożonym i jego celami. Uznają te cele za swoje osobiste i z dużym zaangażowaniem je realizują.

Władza legalna to władza wynikająca z zajmowanej pozycji w strukturze organizacyjnej.

Władza nagradzania związana jest z możliwością stosowania nagród przez kierowników.

Władza przedstawicielska polega na delegowaniu uprawnień przez pracowników na lidera i podporządkowaniu się jego osobie.

Pytanie nr 7

Typowy zespół zadaniowy w swoim cyklu życia przechodzi następujące fazy rozwoju:

a) rozpoznanie - różnicowanie - integracja - kooperacja - dryfowanie - załamanie,
b) załamanie - dryfowanie - rozpoznanie - różnicowanie - kooperacja - integracja,
c) integracja - załamanie - różnicowanie - kooperacja,
d) dryfowanie - załamanie - rozpoznanie - integracja - różnicowanie - kooperacja.

Komentarz:

Zespół zadaniowy osiąga swoją dojrzałość przechodząc przez następujące fazy rozwoju:

  1. Rozpoznanie – w tej fazie członkowie grupy się poznają. Rozpoczyna się kształtowanie zespołu. Zaczynają się badania, które zachowania interpersonalne będą akceptowane w grupie, a które odrzucane.
  2. Różnicowanie – zaczyna się walka o dominację i przewodzenie. Członkowie grupy przestają być powściągliwi. Ustalają się podstawowe reguły gry i normy postępowania.
  3. Integracja – powoli ukazują się wspólne elementy jednoczące grupę.
  4. Kooperacja – pracownicy uświadamiają sobie swoją rolę i pozycję w zespole. Utożsamiają się z celami zespołu, akceptują przyjęte normy. Współdziałają.
  5. Dryfowanie – następuje w sytuacji, gdy kooperacja przeradza się w nierównomierne obciążanie pracą i wykorzystywanie pozycji w zespole do realizacji własnych celów. Reakcją pracowników jest niezadowolenie i wzajemna niechęć, prowadząca do rozpadu współdziałania.
  6. Załamanie – rozpad zespołu.

Pytanie nr 8

Dla sektora produkcji odzieży w Polsce najkorzystniejsza kombinacja barier wejścia i wyjścia to:

a) niskie bariery wejścia, niskie bariery wyjścia,
b) wysokie bariery wejścia, niskie bariery wyjścia,
c) niskie bariery wejścia, wysokie bariery wyjścia,
d) wysokie bariery wejścia, wysokie bariery wyjścia.

Komentarz:

Bariery wejścia są jednym z kryteriów decydujących o atrakcyjności sektora. Najczęściej rozpatruje się je w podziale na dwie grupy: bariery konkurencyjne (wynikające przede wszystkim ze wcześniejszych działań konkurentów obecnych już w sektorze) oraz bariery biurokratyczne (związane przede wszystkim z działalnością regulacyjną państwa). Do barier konkurencyjnych można zaliczyć między innymi: konieczny do uzyskania efektu skali zakres działalności, ograniczenie dostępu do kanałów dystrybucji (np. producenci lodów wstawiając do sklepów detalicznych swoje firmowe zamrażarki utrudniają dostęp innym graczom – ze względu na ograniczenie przestrzeni nie zawsze właściciel zgodzi się na wstawienie kolejnej zamrażarki) czy też wymagane przez odbiorców poziom technologiczny lub jakość produktów, które nowemu podmiotowi ze względu na wcześniejszą nieobecność w sektorze trudniej będzie osiągnąć.

Im wyższe bariery wejścia, tym sektor jest bardziej atrakcyjny dla przedsiębiorstw działających już w sektorze. Ale wysokie bariery wejścia są korzystne też dla przedsiębiorstw zamierzających do niego wejść – przedsiębiorstwa te muszą ponieść dodatkowe nakłady finansowe na sforsowanie barier, ale w zamian wykupują „polisę”, która chroni przed napływem do sektora innych graczy.

Z kolei bariery wyjścia utrudniają wycofanie się z sektora . Dlatego najkorzystniejszą kombinacją są niskie bariery wyjścia i wysokie bariery wejścia.


 

Pytanie nr 9

W nadzorze Ministra Skarbu Państwa nie znajdują się obecnie akcje:

a) Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie,
b) KDPW,
c) Banku PEKAO SA,
d) Banku Gospodarki Żywnościowej.

Komentarz:

W Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych Skarb Państwa posiada 1/3 udziałów (1/3 posiada NBP i 1/3 GPW).  Przeprowadzone w ostatnim czasie  IPO GPW SA oraz Banku BGŻ spowodowały, że grupa akcjonariuszy w tych spółkach rozszerzyła się, jednak Ministerstwo Skarbu Państwa zachowało część udziałów. W ramach wycofywania się z resztówek Skarb Państwa kilka lat temu sprzedał ostatnie posiadane akcje banku PEKAO SA.

Pytanie nr 10

Lokata, której oprocentowanie wzrasta wraz z upływem czasu przechowywania depozytu, to:

a) lokata strukturyzowana,
b) lokata rentierska,
c) lokata o zmiennym oprocentowaniu,
d) lokata progresywna.

Komentarz:

Lokata progresywna to taka, której oprocentowanie rośnie z upływem czasu. Każdy kolejny miesiąc przetrzymywania oszczędności oznacza coraz wyższe odsetki (aż do osiągnięcia ustalonego w umowie maksimum). W przypadku lokaty progresywnej nie trzeba deklarować okresu przechowywania oszczędności, ale przechowywanie środków zaledwie przez kilka miesięcy nie jest korzystne – oprocentowanie w pierwszych miesiącach jest bowiem zwykle znacznie niższe niż lokaty tradycyjnej.

Pytanie nr 11

Wykorzystywanie efektu doświadczeń jest charakterystyczne dla przedsiębiorstw stosujących strategię:

a) dyferencjacji,
b) dywersyfikacji,
c) integracji pionowej,
d) przywództwa kosztowego.

Komentarz:

Efekt doświadczeń to związek między skalą produkcji a wielkością kosztu jednostkowego wyrobu.  Badania wykazują, że koszt jednostkowy wyrobu zmniejsza się o 10 – 35% przy każdym podwojeniu produkcji. Przedsiębiorstwo, które chce wykorzystywać efekt doświadczeń, będzie przede wszystkim wykorzystywało ekonomikę skali oraz efekt specjalizacji, a to są zachowania charakterystyczne dla strategii przywództwa kosztowego.

Pytanie nr 12

Przedsiębiorstwo, które nie ma własnych strategicznych zasobów, ale posiada rozwiniętą umiejętność korzystania z cudzych zasobów i zarządzania nimi, to:

a) "architekt biznesu",
b) "bogaty dyletant",
c) "chłopiec na posyłki",
d) "władca skarbów".

Komentarz:

W strategiach zasobowych „architekt biznesu” to przedsiębiorstwo nieposiadające własnych strategicznych zasobów, ale umiejętnie wykorzystujące zasoby innych (dostawców, konkurentów i klientów).

Pytanie nr 13

Przedsiębiorstwo powinno utrzymywać wskaźnik swojej płynności bieżącej:

a) poniżej 1,5,
b) powyżej 0,
c) w przedziale <1,5; 2,5>,
d) powyżej 1,5.

Komentarz:

Wskaźnik płynności bieżącej (aktywa obrotowe / zobowiązania bieżące) pokazuje, w jakim stopniu przedsiębiorstwo jest w stanie regulować swoje bieżące zobowiązania za pomocą krótkoterminowych aktywów. Utrzymywanie tego wskaźnika poniżej 1,5 może oznaczać problemy z płynnością, z kolei wartość przekraczająca 2,5 oznacza nadpłynność (czyli nieefektywne zamrażanie środków finansowych).

Pytanie nr 14

Kluczowy czynnik sukcesu dla przedsiębiorstwa w schyłkowej fazie życia sektora to:

a) koszty,
b) nakłady na badania i rozwój,
c) produktywność,
d) technologia.

Komentarz:

W schyłkowej fazie życia sektora głównym czynnikiem sukcesu przedsiębiorstwa jest posiadanie optymalnej struktury kosztowej – kurczący się rynek sprawia, że z sektora wypadają coraz słabsi gracze, a szanse na pozostanie i osiąganie przychodów mają jedynie przedsiębiorstwa, które potrafią zmniejszać koszty swojej działalności.

Pytanie nr 15

Analiza, której celem jest ocena wpływu zmiany kluczowych parametrów projektu na wskaźniki efektywności finansowej i ekonomicznej (z zachowaniem zasady ceteris paribus), to analiza:

a) finansowa,
b) opłacalności,
c) wrażliwości,
d) wykonalności.

Komentarz:

Analiza wrażliwości pozwala określić, w jaki sposób zmiany  różnych czynników lub ich kombinacji wpływają na rentowność przedsiębiorstwa. Może ona dotyczyć określenia wrażliwości zysku na zmiany poszczególnych czynników analizy (np. na zmianę wysokości godzinowej stawki  płac), określenia dopuszczalnych, akceptowalnych wielkości poszczególnych czynników lub ustalenia nowej wielkości progu rentowności w przypadku zmiany analizowanego czynnika.

 

Pytanie nr 16

Cechą poprawnie wyodrębnionego segmentu rynku nie jest:

a) dostępność,
b) mierzalność,
c) ograniczoność,
d) stabilność.

Komentarz:

Poprawnie wyodrębniony segment rynku powinien:

  • być dostępny dla przedsiębiorstwa,
  • umożliwiać uzyskanie niezbędnych informacji o poszczególnych cechach konsumentów odróżniających ich od całego rynku,
  • być na tyle rozległy, aby uzasadniać zastosowanie indywidualnej strategii marketingowej,
  • odzwierciedlać prawdopodobieństwo pozytywnej reakcji konsumentów na odpowiednio przygotowaną strukturę marketingu mix,
  • nie podlegać zbyt gwałtownym zmianom sposobów postępowania na rynku.

Pytanie nr 17

Przedsiębiorca, który wprowadzając produkt na rynek, stosuje strategię zbierania śmietanki, będzie:

a) początkowo oferował produkt w wysokiej cenie, która z czasem będzie obniżana,
b) oferował produkt w bardzo wysokiej cenie, proponując jednocześnie pakiet usług dodatkowych,
c) oferował produkt w cenie bliskiej przeciętnym cenom na rynku, ale z możliwością uzyskania dodatkowego upustu przez klientów, którzy złożą zamówienie w przedsprzedaży,
d) oferował produkt w niskiej cenie, która zostanie podwyższona, gdy na rynku nie będzie konkurencyjnych produktów.

Komentarz:

Zbieranie śmietanki to strategia stosowana przy wprowadzaniu produktu na rynek. Na wprowadzany produkt  ustala się wysoką cenę, co pozwala uzyskać duży zysk jednostkowy. Z czasem cena jest obniżana. Takie różnicowanie cenowe pozwala w pierwszym etapie dotrzeć do nabywców, którzy są skłonni zapłacić najwięcej za produkt, a dopiero z upływem czasu rozszerzać grono odbiorców.

Pytanie nr 18

Kryteria segmentacji takie jak styl życia, aktywność i zainteresowania należą do kategorii kryteriów:

a) behawioralnych,
b) demograficznych,
c) psychograficznych,
d) społeczno-ekonomicznych.

Komentarz:

Kryteria psychograficzne to kryteria odnoszące się do osobowości i postaw. Obejmują one wiele zmiennych związanych  aktywnością (praca zawodowa, hobby, sport, rozrywka ), zainteresowaniami, stylem życia.
 

Pytanie nr 19

Banki hurtowe to inna nazwa banków:

a) inwestycyjnych,
b) korporacyjnych,
c) specjalistycznych,
d) uniwersalnych.

Komentarz:

Banki można sklasyfikować ze względu na rodzaj obsługiwanego klienta – jeżeli oferta banku jest adresowana głównie do klientów indywidualnych i małych przedsiębiorców, to jest to bank detaliczny, natomiast jeżeli klientami są większe przedsiębiorstwa – bank korporacyjny (inaczej hurtowy – klient indywidualny bardzo często w ogóle nie będzie miał możliwości założenia konta w takim banku).
Innym kryterium podziału banków jest zakres oferowanych usług. Na podstawie tego kryterium można wyróżnić banki oferujące wszystkie rodzaje usług (banki uniwersalne) oraz banki, które koncentrują się na obsłudze wybranej branży lub oferowaniu węższej grupy produktów (banki specjalistyczne). Do banków specjalistycznych zalicza się między innymi:

  • Banki hipoteczne – wyspecjalizowane w udzielaniu kredytów hipotecznych w budownictwie mieszkaniowym i przemysłowym oraz nabywaniu od innych banków wierzytelności zabezpieczonych hipoteką. Banki hipoteczne jako jedyne mogą pozyskiwać środki finansowe poprzez emisję listów zastawnych.
  • Banki inwestycyjne – koncentrują się zazwyczaj na trzech obszarach związanych z efektywną alokacją kapitału: doradztwie i zarządzaniu finansami klientów, działaniach na rynku papierów wartościowych (organizacja publicznych emisji papierów wartościowych, gwarancja emisji, działalność brokerska i dealerska) oraz działaniach na rynku pieniężnym (handel papierami skarbowymi, pożyczki na rynku międzybankowym, transakcje terminowe oraz instrumenty pochodne). Banki inwestycyjne mogą również zajmować się restrukturyzacją oraz organizowaniem fuzji i przejęć przedsiębiorstw.
  • Banki branżowe – koncentrują się na obsłudze jednej branży (np. bank rolniczy, bank przemysłowy, bank samochodowy (oferujący kredyty dla klientów zainteresowanych kupnem nowego samochodu).
     

Pytanie nr 20

Instrumentami pochodnymi nie są:

a) futures,
b) obligacje,
c) opcje,
d) swapy.

Komentarz:

Instrumenty pochodne to instrumenty finansowe, które tworzone są w oparciu o inne instrumenty, zwane instrumentami bazowymi. Instrumentami bazowymi mogą być np. złoto, obligacje, akcje, waluty. W oparciu o nie tworzone są instrumenty pochodne – kontrakty terminowe i opcje. Do instrumentów pochodnych zaliczamy również tzw. swapy.

Pytanie nr 21

Inwestor, który lokuje kilka milionów złotych w nienotowanych na rynku publicznym przedsiębiorstwach we wczesnych fazach rozwoju i wchodzi do przedsiębiorstwa jako udziałowiec zazwyczaj na 2-7 lat, często wspierając je również w sposób niefinansowy (np. poprzez pomoc w zarządzaniu), to:

a) anioł biznesu,
b) bank inwestycyjny,
c) fundusz emerytalny,
d) fundusz venture capital.

Komentarz:

Fundusz venture capital to zwykle firma powołana przez biznesmenów o dużym doświadczeniu w celu wyszukiwania ciekawych przedsięwzięć biznesowych i inwestowania w nie. W porównaniu do anioła biznesu fundusz venture capital ma zazwyczaj większe zasoby finansowe i akceptuje nieco niższą (choć ciągle bardzo atrakcyjną) stopę zwrotu, dlatego decyduje się na inwestycje w nieco późniejszej fazie – gdy przedsiębiorstwo odnosi pierwsze sukcesy na rynku i potrzebuje dalszych środków na rozwój. Tym samym nierzadko fundusz venture capital inwestuje w firmy, które wystartowały dzięki pomocy anioła biznesu, odkupując jego udziały po cenie, która pozwala na zrealizowanie zaplanowanych zysków.
Fundusze VC realizują strategię „rozwiń i sprzedaj”, polegającą na inwestowaniu w przedsiębiorstwo będące na wczesnych etapach rozwoju, aktywnym wspieraniu jego rozwoju i korzystnym wyjściu z inwestycji po okresie od 2 do 7 lat. Inwestowanie w tak młode przedsiębiorstwa jest obarczone dużym ryzykiem niepowodzenia, dlatego prognozowana wewnętrzna stopa zwrotu z inwestycji (IRR) sięga  kilkudziesięciu procent. Dążąc do ograniczania ryzyka, fundusze VC zdecydowanie unikają finansowania pomysłów, czyli fazy zasiewu, a preferowaną przez nie fazą do inwestowania w spółkę jest etap komercjalizacji i ekspansji produktu.

Pytanie nr 22

W bilansie przedsiębiorstwa pasywa ułożone są:

a) wg alfabetu,
b) wg płynności,
c) wg wielkości,
d) wg wymagalności.

Komentarz:

Pasywa w bilansie ułożone są wg stopnia wymagalności (najmniej wymagalne znajdują się na górze). Kapitały własne będą spłacone dopiero po spłacie pożyczek oraz należności wobec dostawców i pracowników.

Pytanie nr 23

Formą prywatyzacji bezpośredniej nie jest:

a) sprzedaż akcji na rynku regulowanym,
b) sprzedaż w przetargu publicznym,
c) wniesienie do spółki,
d) oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.

Komentarz:

Prywatyzacja bezpośrednia to prywatyzacja realizowana bez przyjmowania przez przedsiębiorstwo państwowe formy jednoosobowej spółki Skarbu Państwa (co umożliwia dokonywanie szybkich zmian własnościowych w małych i średnich przedsiębiorstwach państwowych). Prywatyzacja bezpośrednia może przyjmować następujące formy:

  • sprzedaż,
  • wniesienie do spółki,
  • oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.

Pytanie nr 24

Państwo, które chce pobudzić popyt wewnętrzny, będzie:

a) zwiększało podatki,
b) reglamentowało sprzedaż,
c) ograniczało swoje wydatki,
d) zwiększało transfery dla ludności biernej zawodowo.

Komentarz:

Państwo, chcąc pobudzić popyt wewnętrzny, może zastosować następujące narzędzia polityki fiskalnej:

  • obniżyć podatki,
  • zwiększyć wydatki,
  • zwiększyć transfery dla ludności biernej zawodowo.


Zwiększanie podatków zmniejszy dochody dyspozycyjne ludności i tym samym przyczyni się do zmniejszenia popytu wewnętrznego.
Reglamentacja sprzedaży (czyli jej ograniczenie, np. systemem kartkowym) nie zwiększy popytu wewnętrznego.
Ograniczenie wydatków państwa zmniejszy popyt wewnętrzny.

Pytanie nr 25

W Produkcie Krajowym Brutto uwzględniona jest:

a) inflacja,
b) amortyzacja,
c) ekologiczność państwa,
d) dochody wypracowane przez polskich przedsiębiorców rejestrujących swoje firmy za granicą.

Komentarz:

W miernikach dochodu narodowego określenie brutto oznacza, że w wartości miernika została uwzględniona amortyzacja.

 

Pytanie nr 26

Planowane przychody z prywatyzacji w 2012 roku wyniosą:

a) 5 mld zł,
b) 10 mld zł,
c) 20 mld zł,
d) 23 mld zł.

Komentarz:

Według rządowych założeń planowane przychody z prywatyzacji w 2012 roku wyniosą 10 mld zł, z czego 3,6 mld zł zasili budżet, a 6,4 mld różne fundusze (między innymi Fundusz Restrukturyzacji Przedsiębiorstw, Fundusz Reprywatyzacji, Fundusz Skarbu Państwa, Fundusz Nauki i Technologii Polskiej, Fundusz Rezerwy Demograficznej).

Dochody z tytułu dywidend uzyskanych ze spółek nadzorowanych przez Ministra Skarbu Państwa i Ministra Gospodarki w 2012 roku wyniosą 8 mld zł.


 

Pytanie nr 27

W polskich przedsiębiorstwach najczęściej stosowanym kryterium grupowania stanowisk w ramach struktury organizacyjnej jest specjalizacja:

a) funkcjonalna,
b) produktowa,
c) rynkowa,
d) technologiczna.

Komentarz:

Specjalizacja określa podział pracy między komórkami i stanowiskami w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa. Specjalizacja struktury polega na uporządkowaniu stanowisk i komórek według określonego kryterium i połączeniu jednorodnych stanowisk w większe jednostki, np. działy, departamenty, zakłady. Łączenie stanowisk w komórki organizacyjne ma na celu zapewnienie koordynacji pracy przez poddanie zróżnicowanych działań wspólnemu nadzorowi, wspólne korzystanie z zasobów i tworzenie specjalistycznych procedur i zasad. Można wyróżnić specjalizację:

  • funkcjonalną, polegającą na podziale przedsiębiorstwa na takie części, z których każda realizuje jedną z funkcji przedsiębiorstwa – np. badania i rozwój, zaopatrzenie, produkcja, dystrybucja, marketing, finanse;
  • produktową, polegającą na wyodrębnieniu w strukturze części odpowiedzialnych za określone sektory działalności czy też produkcję lub sprzedaż określonych grup produktów;
  • rynkową, polegającą na podziale przedsiębiorstwa na części wyspecjalizowane w obsłudze określonego typu czy segmentu klientów, np. sieci detaliczne, hurtownie;
  • regionalną, polegającą na podzieleniu przedsiębiorstwa na części (filie) odpowiedzialne za obsługę określonego regionu geograficznego;
  • technologiczną, polegającą na wydzieleniu w strukturze części pracujących w oparciu o odrębne technologie.


W polskich przedsiębiorstwach najczęściej występuje specjalizacja funkcjonalna.

Pytanie nr 28

Pierwszym etapem planu restrukturyzacji naprawczej jest:

a) zmiana organizacyjna,
b) wsparcie grup interesu,
c) stabilizacja kryzysu,
d) restrukturyzacja finansowa.

Komentarz:

Typowy plan restrukturyzacji naprawczej składa się z następujących elementów:

  • stabilizacja kryzysu   
  • przywództwo
  • wsparcie grup interesu
  • skupienie się na kwestiach strategicznych
  • zmiany organizacyjne
  • usprawnianie kluczowych procesów
  • restrukturyzacja finansowa.


W pierwszym etapie restrukturyzacji naprawczej najważniejszym zadaniem zarządzających jest podjęcie krótkoterminowych działań, które pozwolą uniknąć niebezpieczeństwa upadłości (braku płynności) związanej z pogłębiającym się kryzysem (czyli ustabilizowanie kryzysu). Do głównych działań w tym obszarze należą czynności związane z zarządzaniem gotówką, redukcją kosztów, redukcją aktywów i finansowaniem krótkookresowym.

Pytanie nr 29

Wynajem pracowników przez agencje pracy tymczasowej to:

a) leasing pracowniczy,
b) offshoring,
c) outplacement,
d) outsourcing pracowniczy.

Komentarz:

Wynajem pracowników przez agencje pracy tymczasowej to leasing pracowniczy. Z tego rozwiązania pracodawcy korzystają najczęściej przy pracach sezonowych, okresowych – jeżeli wiadomo, że pracownicy na stałe zatrudnieni przez przedsiębiorstwo nie byliby w stanie wykonać pracy na czas, lub w przypadku ich nieobecności.

Pytanie nr 30

Na przełomie marca i kwietnia 2012 r. ceny złota po raz pierwszy w historii przewyższyły ceny:

a) palladu,
b) platyny,
c) rodu,
d) srebra.

Komentarz:

Na wykresach poniżej przedstawiono notowania platyny i złota w ostatnim roku. Na przełomie marca i kwietnia cena złota po raz pierwszy w historii przewyższyła cenę platyny.

Pytanie nr 31

Która technika oceny pracowników ułatwia wybór 10% najlepszych i 10% najgorszych pracowników?

a) arkusz oceny,
b) technika swobodnego opisu,
c) technika wydarzeń krytycznych,
d) technika wymuszonego rozkładu.

Komentarz:

Technika wymuszonego rozkładu to technika oceny pracowników, która polega na przyporządkowaniu poszczególnych pracowników do określonych przedziałów rozkładu normalnego jakiegoś kryterium oceny (na tej podstawie wyznaczamy 10% najlepszych i 10% najgorszych pracowników). Zastosowanie tej techniki wymaga reprezentatywności próby.

Technika wydarzeń krytycznych to systematyczne prowadzenie zapisów o sukcesach i porażkach pracownika. Zapisy są okresowo analizowane, a na ich podstawie powstaje ocena.

Technika swobodnego opisu polega na tworzeniu przez przełożonego opisu dokonań i zachowań pracownika. Opis taki dokładnie odzwierciedla jakość jego pracy, jednak wadą techniki jest ograniczona możliwość porównywania – wyników w czasie i z innymi pracownikami.

Arkusz oceny to technika, w przypadku której informacje są zbierane za pomocą arkusza, a następnie za pomocą kluczy przelicza się je na ocenę.


 

Pytanie nr 32

Grupy konsumenckie oraz nigdzie niezrzeszone osoby fizyczne z otoczenia przedsiębiorstwa zaliczane są do grupy interesariuszy:

a) marginalnych,
b) nieoferujących współpracy,
c) wspierających,
d) współpracująco-groźnych.

Komentarz:

Ze względu na współpracę z przedsiębiorstwem można wyróżnić 4 kategorie interesariuszy:

  • marginalnych (nie oferują współpracy i nie są potencjalnym zagrożeniem – np. grupy konsumenckie, pojedyncze osoby fizyczne),
  • nieoferujących współpracy (konkurencja, związki zawodowe, administracja publiczna),
  • wspierających (kadra pracownicza z rodzinami, klienci, pracownicy serwisu i dostawcy),
  • współpracująco-groźnych (współpracują z przedsiębiorstwem, ale jeżeli tego zaprzestaną, staną się zagrożeniem – np. kluczowi dostawcy, najlepsi pracownicy).

Pytanie nr 33

Przy określeniu płacy sprawiedliwej w najmniejszym stopniu uwzględnia się:

a) obciążenia podatkowe pracownika,
b) płacę minimalną,
c) średnią płacę w danym sektorze,
d) trudność pracy i wyniki pracy.

Komentarz:

Określając wynagrodzenia pracowników, powinno się uwzględniać wiele czynników. Najważniejsze są kryteria związane ze złożonością pracy, odpowiedzialnością pracownika, wynikami pracy, uciążliwościami na stanowisku pracy. Pracodawca musi również uwzględnić płacę minimalną (wymóg prawny) oraz wynagrodzenia w konkurencyjnych firmach (nie powinny zbyt mocno się różnić). Obciążenie podatkowe pracownika nie jest kryterium różnicującym wynagrodzenia.

Pytanie nr 34

Wskaż zdanie nieprawdziwe.

a) Standard GRI określa sposób publikacji raportu społecznego jako części raportu rocznego.
b) Zgodnie ze standardem GRI raport społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstwa powinien zapewnić prezentację negatywnych skutków działalności w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu.
c) Standard GRI zawiera zestaw wskaźników do wykorzystania w raporcie społecznej odpowiedzialności.
d) Przedsiębiorstwa stosujące wytyczne GRI robią to całkowicie dobrowolnie.

Komentarz:

Standard GRI to międzynarodowy standard raportowania społecznej odpowiedzialności biznesu, stworzony przez organizację non-profit – Global Reporting Initiative. Jest najbardziej rozpowszechnionym standardem raportowania. Wytyczne GRI precyzują między innymi metodologię wyłaniania istotnych kwestii, które powinny zostać poddane raportowaniu, zakres treści i sposób ich prezentacji. Standard zawiera również zestaw wskaźników do wykorzystania w raporcie i porównań tych wskaźników z innymi organizacjami. Raport społeczny sporządzony w oparciu o standard GRI powinien być oddzielnym dokumentem, dopełniającym raport roczny.

Pytanie nr 35

Jakie podejście do teorii interesariuszy podkreśla wpływ interesariuszy na
działanie przedsiębiorstwa?

a) deskryptywne,
b) instrumentalne,
c) mieszane,
d) normatywne.

Komentarz:

Podejście normatywne uwzględnia wszelkie normy postępowania i zasady, których powinni przestrzegać menedżerowie w relacjach z interesariuszami. Podejście deskryptywne ogranicza się do opisu działań organizacji, przedstawia, w jaki sposób przedsiębiorstwo jest zarządzane i jak są traktowani interesariusze. Podejście instrumentalne skupia się na badaniach wyjaśniających, czy istnieje przełożenie sposobu traktowania interesariuszy na wyniki przedsiębiorstwa. Podejście mieszane łączy różne perspektywy.

Pytanie nr 36

Agendę 21, prezentującą kompleksowe podejście do zrównoważonego rozwoju,
podpisano podczas:

a) Konferencji ONZ "Środowisko życia człowieka" w Sztokholmie w 1972 roku,
b) Konferencji ONZ "Nasza wspólna przyszłość" w Londynie w 1980 roku,
c) Konferencji ONZ "Środowisko i rozwój" w Rio de Janeiro w 1992 roku,
d) Konferencji ONZ w Johannesburgu w 2002 roku.

Komentarz:

Agenda 21 to dokument przyjęty na Szczycie Ziemi – Konferencji ONZ „Środowisko i Rozwój” (UNCED) w Rio de Janeiro, w czerwcu 1992 roku. W dokumencie sformułowano zbiór zaleceń dotyczących kształtowania środowiska życia człowieka w celu zapewnienia zrównoważonego i trwałego rozwoju. Agenda składa się z czterech części:

  1. zagadnienia społeczne i ekonomiczne;
  2. problemy ochrony i gospodarowania zasobami naturalnymi w ujęciu ekorozwoju;
  3. kwestie roli głównych grup społecznych i konieczności wzmocnienia ich roli w realizacji Agendy 21;
  4. możliwości realizacyjne poszczególnych zadań i zaleceń.

Pytanie nr 37

Jeden z głównych oponentów CSR to:

a) Archie B. Carroll,
b) Bolesław Rok,
c) Milton Friedman,
d) Paul Lee.

Komentarz:

Milton Friedman (laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii) jest jednym z najczęściej przywoływanych krytyków koncepcji CSR. Zdaniem Friedmana przedsiębiorstwo odpowiedzialne powinno koncentrować się wyłącznie na maksymalizacji wartości dla właścicieli (udziałowców). Menedżerowie, którzy oprócz tego celu będą realizować cele ważne dla innych interesariuszy, w gruncie rzeczy będą postępować niemoralnie. Obszarem społecznym powinno się zajmować wyłącznie państwo (rząd), gdyż tylko ono posiada odpowiedni mandat do decydowania, co dla społeczeństwa będzie najlepsze.

Pytanie nr 38

Międzynarodowy standard dotyczący systemu zarządzania środowiskowego to:

a) ISO 14001,
b) ISO 22000,
c) ISO 26000,
d) ISO 90000.

Komentarz:

ISO 14001 to jeden ze standardów ISO, stosowany w zarządzaniu środowiskowym.
ISO 22000 to standard zabezpieczenia żywności.
ISO 26000 to norma, która systematyzuje wiedzę na temat szeroko rozumianej społecznej odpowiedzialności biznesu.
ISO 90000 to system zarządzania jakością.


 

Pytanie nr 39

Poziom A+ oznacza, że raport społeczny opracowany przez przedsiębiorstwo zawiera:

a) najszerszy kontekst ujawnień dotyczących zrównoważonego rozwoju zgodnie z wytycznymi GRI, zweryfikowany przez niezależny podmiot zewnętrzny,
b) najszerszy kontekst ujawnień dotyczących zrównoważonego rozwoju zgodnie z wytycznymi GRI, niezweryfikowany przez niezależny podmiot zewnętrzny,
d) wąski kontekst ujawnień dotyczących zrównoważonego rozwoju zgodnie z wytycznymi GRI, zweryfikowany przez niezależny podmiot zewnętrzny,
c) wąski kontekst ujawnień dotyczących zrównoważonego rozwoju zgodnie z wytycznymi GRI, niezweryfikowany przez niezależny podmiot zewnętrzny.

Komentarz:

W standardzie GRI ocena A oznacza najwyższy poziom spełnienia standardu. Plus oznacza, że raport został zweryfikowany przez niezależny podmiot zewnętrzny.

Pytanie nr 40

Na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie notowane są obligacje Skarbu Państwa:

a) 2-letnie DOS,
b) 3-letnie TZ,
c) 4-letnie COI,
d) 10-letnie EDO.

Komentarz:

Obligacje 2-letnie to obligacje oszczędnościowe nienotowane na Giełdzie Papierów Wartościowych. DOS w nazwie to skrót od określenia „dwuletnie oszczędnościowe stałoprocentowe”.
Obligacje trzyletnie TZ były oferowane do 30 kwietnia 2012 r. Jako ostatnie zostały wyemitowane obligacje serii TZ0215. Obligacje trzyletnie TZ aż do dnia wykupu ostatniej wyemitowanej serii, tj. do 1 lutego 2015 r., mogą być sprzedawane i kupowane na rynku wtórnym regulowanym – na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, przez BondSpot oraz na rynku wtórnym nieregulowanym – w drodze umowy cywilno-prawnej. TZ to skrót od określenia „trzyletnie zmiennoprocentowe”.
Obligacje 4-letnie COI to obligacje oszczędnościowe nienotowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. COI to skrót od określenia „czteroletnie oszczędnościowe indeksowane”.
Obligacje 10-letnie EDO to obligacje oszczędnościowe, nienotowane na Giełdzie Papierów Wartościowych. EDO to skrót od określenia „emerytalne dzięsięcioletnie oszczędnościowe".


 

Pytanie nr 41

Jeżeli DIV oznacza dywidendy wypłacone na jedną akcję w danym okresie, P0 – cenę akcji na początek danego okresu, P1 – cenę akcji na koniec danego okresu, n – liczbę wyemitowanych przez przedsiębiorstwo akcji, E – zysk netto przedsiębiorstwa wypracowany w danym okresie, to całkowity zwrot dla akcjonariuszy (TSR) można obliczyć, stosując wzór:

sadf
asdf
asdf
adsf

Komentarz:

Całkowita stopa zwrotu z akcji (TSR – total shareholder return) to wskaźnik, którego wartość wyznaczają nie tylko zmiany wartości akcji, ale także gotówkowe wypłaty ze spółki na rzecz akcjonariuszy. TSR mierzy całkowitą rentowność akcji w okresie, gdy posiada je inwestor.



 

Pytanie nr 42

Technika obrony przed wrogim przejęciem polegająca na uruchomieniu zapisów
statutowych, które pozwalają np. na objęcie przez dotychczasowych akcjonariuszy
dodatkowych akcji uprzywilejowanych, to:

a) biały rycerz,
b) czarna wdowa,
c) trująca pigułka,
d) złoty spadochron.

Komentarz:

Istnieje wiele sposobów obrony przed wrogim przejęciem:

  • trująca pigułka – uruchomienie zapisów statutowych pozwalających np. na objęcie przez akcjonariuszy dodatkowych akcji uprzywilejowanych w momencie pojawienia się oferty przejęcia,
  • biały rycerz – poszukiwanie innego, bardziej przyjaznego inwestora,
  • złoty spadochron – zawieranie z członkami zarządu umów o pracę gwarantujących ogromne odprawy w przypadku rezygnacji z posady.

Nie istnieje technika określana jako „czarna wdowa”.


 

Pytanie nr 43

Na warszawskiej GPW nie jest notowany indeks:

a) sWIG80,
b) TECHWIG,
c) WIG-PL,
d) WIG-Ukraine.

Komentarz:

Od czerwca 2008 r. na warszawskiej GPW nie jest obliczany indeks TECHWIG.

Pytanie nr 44

Wskaż zdanie nieprawdziwe.

a) ETF na WIG20 to otwarty fundusz inwestycyjny notowany na giełdzie, którego zadaniem jest odzwierciedlanie zachowania spółek wchodzących wyłącznie w skład indeksu WIG20.
b) Za 1 jednostkę uczestnictwa w funduszu ETF WIG20 inwestor musi zapłacić równowartość bieżących notowań spółek z WIG20.
c) Jednostki funduszu ETF WIG20 mogą być kupowane i sprzedawane na każdej sesji, za pośrednictwem rachunku maklerskiego prowadzonego przez wybrane biuro maklerskie.
d) Inwestorowi, który zakupi jednostki funduszu ETF WIG20 fundusz może wypłacać dywidendę odpowiadającą dywidendzie wypłacanej przez spółki wchodzące w skład indeksu.

Komentarz:

ETF na WIG20 jest notowanym na giełdzie otwartym funduszem inwestycyjnym, którego zadaniem jest odzwierciedlanie zachowania spółek wchodzących wyłącznie w skład indeksu WIG20. Inwestor, który nabył jedną jednostkę funduszu, może ją w każdej chwili sprzedać (na każdej sesji). Cena jednej jednostki to 1/10 wartości indeksu.


 

Pytanie nr 45

Najbardziej podziwianą firmą świata w 2012 r. wg rankingu Global Most Admired Fortune 2012 została firma:

a) Amazon.com,
b) Apple,
c) Coca-Cola,
d) Google.

Komentarz:


Czołówka opublikowanego w marcu 2012 roku rankingu najbardziej podziwianych firm świata magazynu Fortune przedstawia się następująco:

1. Apple
2. Google
3. Amazon.com
4. Coca-cola
5. IBM
6. FedEx
7. Berkshire Hathaway
8. Starbucks
9. Procter & Gamble
10. Southwest Airlines

Pytanie nr 46

System kontroli przepływu towarów wykorzystujący fale radiowe do odczytu i zapisu danych z użyciem specjalnych układów elektronicznych przytwierdzonych do nadzorowanych przedmiotów, to:

a) CDSN,
b) CRM,
c) ECR,
d) RFID.

Komentarz:

RFID (Radio Frequency Identification) to jedna z najszybciej rozwijających się w ostatnim czasie technik automatycznej identyfikacji towarów i kontroli przepływu towarów. Główne przewagi technologii RFID nad technologią kodów kreskowych to:

  • odczyt mimo braku optycznego kontaktu między produktem a czytnikiem,
  • możliwość wielokrotnego zapisywania danych na identyfikatorach przytwierdzanych do produktów,
  • możliwość zapisywania danych w ruchu – np. na towarach wyjeżdżających na wózku z magazynu,
  • odczyt jednoczesny wielu identyfikatorów,
  • zautomatyzowanie procesów.

Pytanie nr 47

Wg magazynu „Forbes” najbogatszym człowiekiem świata w 2012 r. został:

a) Bill Gates,
b) Carlos Slim Helu,
c) Mark Zuckerberg,
d) Warren Buffett.

Komentarz:

Wg magazynu "Forbes" najbogatszym człowiekiem świata – z majątkiem w wysokości 69 miliardów dolarów – został w 2012 roku meksykański magnat finansowy i filantrop Carlos Slim Helu. Drugie miejsce zajął założyciel Microsoftu Bill Gates, a trzecie – amerykański finansista Warren Buffett.  Wg magazynu w 2012 roku na świecie było 1226 miliarderów ze średnim majątkiem w wysokości 3,7 mld dolarów.

Pytanie nr 48

Przedsiębiorstwo zamierza zainwestować w jeden z czterech projektów inwestycyjnych na okres 5 lat. Koszt inwestycji w każdym przypadku wynosi 1 mln zł. W tabeli przedstawiono plan korzyści netto (w tys. zł) dla analizowanych przedsięwzięć w pięciu kolejnych latach.

Przy oczekiwanej stopie zwrotu z kapitałów w wysokości 10% przedsiębiorstwo
powinno wybrać projekt:

a) 1,
b) 2,
c) 3,
d) 4.

Komentarz:

Taka sama kwota pieniężna otrzymana później ma mniejszą wartość niż kwota otrzymana od razu (tracimy odsetki od ewentualnych inwestycji, a dodatkowo jeżeli w gospodarce występuje inflacja, to zmniejsza się siła nabywcza pieniądza). Dokładne porównanie projektów będzie możliwe przy wykorzystaniu metody wartości zaktualizowanej netto (NPV) z obliczonym współczynnikiem dyskonta dla 10%, ale już pobieżna analiza pokazuje, że najlepszy będzie projekt 3, gdyż zdecydowanie najszybciej uzyskamy korzyści.

 

Pytanie nr 49

Koncern Procter & Gamble (właściciel takich marek jak np. Vizir, Ariel, Bonux) tworzy architekturę marki w oparciu o:

a) marki hybrydy,
b) marki indywidualne,
c) marki rodzinne,
d) marki własne.

Komentarz:

Stosowanie strategii marki indywidualnej polega na przyporządkowaniu każdemu produktowi oddzielnej marki i jej indywidualnym pozycjonowaniu. Rozwiązanie to pozwala zwiększać udział rynkowy – każda z marek, odpowiednio pozycjonowana, zaspokaja potrzeby określonego segmentu klientów, unikając niebezpieczeństwa kanibalizacji.

Marka rodzinna (parasolowa) to jedna marka dla wielu produktów.
Marki hybrydy łączą dwie nazwy – markę przedsiębiorstwa i markę produktu.
Marki własne to marki produktów oferowanych przez sieci handlowe. Marka pozostaje własnością sieci handlowej, ale produkt wytwarzany jest przez innego dostawcę.


 

Pytanie nr 50

Przedsiębiorstwo zastanawia się nad zmianą linii technologicznej, co umożliwi mu zmianę struktury kosztów. W tabeli przedstawiono strukturę kosztów przed usprawnieniem i po nim. Wskaż zdanie prawdziwe.

a) W każdym przypadku zmiana linii technologicznej jest dla przedsiębiorstwa korzystna.
b) Przedsiębiorstwo nie powinno zmieniać linii technologicznej.
c) Do pewnego poziomu produkcji korzystniejsza jest linia technologiczna przed zmianą, a od pewnego poziomu
d) Dla każdej wielkości produkcji powyżej 2225 sztuk korzystniejsza jest linia po zmianie.

Komentarz:

Po zmianie linii technologicznej na jednej jednostce produktu przedsiębiorstwo zarabia 2 zł więcej (100 zł – 68 zł = 32 zł, a przed zmianą było 30 zł), ale jednocześnie firma ponosi koszty stałe większe o 12 000 zł. Przy produkcji powyżej 6000 szt. (12 000 zł / 2 zł)  zmiana linii technologicznej będzie generowała większe zyski.

Testy interaktywne

Jeżeli w analizie opłacalności przedsięwzięcia inwestycyjnego wskaźnik NPV...

inwestycja w badanym okresie...
inwestycja w badanym okresie...
inwestycja osiąga próg...
inwestycja wymaga 100 tys....

Sprawdź się!



Partnerzy Olimpiady Przedsiębiorczości