Pytania testowe

Eliminacje okręgowe - VI edycja (10/11)

Pytanie nr 1

Split akcji polega na:

a) przyznaniu pracownikom co najmniej 15% akcji prywatyzowanych przedsiębiorstw,
b) rozdziale akcji nowej emisji wśród dotychczasowych akcjonariuszy (proporcjonalnie do posiadanych udziałów),
c) obniżeniu jednostkowej wartości nominalnej akcji i jednocześnie zwiększeniu ich liczby (z zachowaniem wielkości kapitału akcyjnego),
d) przeznaczeniu 100% zysku netto na wypłatę dywidendy.

Komentarz:

Split (podział akcji) to obniżenie wartości nominalnej akcji przy jednoczesnym utrzymaniu dotychczasowego kapitału akcyjnego spółki. Spółka decyduje się na split, żeby zwiększyć płynność akcji i ułatwić ich zakup mniejszym inwestorom (np. jeżeli akcja przed splitem kosztuje 400 zł, a inwestor chce na zakup przeznaczyć 1000 zł, to kupi jedynie 2 akcje (za 800 zł, nie licząc prowizji). Po splicie, gdy każda akcja zostanie rozbita np. na 10 (może być podzielona w różnych proporcjach), będą one kosztować 40 zł, więc inwestor będzie mógł kupić 25 akcji i wykorzysta cały swój kapitał.
Mechanizm splitu polega na tym, że spółka dzieli istniejące akcje bądź emituje dodatkowe (na każdą posiadaną), zachowując dotychczasowe proporcje udziałów poszczególnych akcjonariuszy.
 

Pytanie nr 2

W negocjacjach nastawionych na współpracę negocjatorzy powinni poszukiwać rozwiązania:

a) jak najbardziej korzystnego dla obu stron,
b) kompromisowego,
c) jak najbardziej korzystnego tylko dla jednej ze stron,
d) neutralnego.

Komentarz:

Cechą charakterystyczną negocjacji nastawionych na współpracę jest koncentracja na interesach, a nie na stanowiskach, i poszukiwanie korzyści dla wszystkich stron. Warunkiem powodzenia takich negocjacji jest  wprowadzenie atmosfery sprzyjającej porozumieniu, oddzielenie ludzi od problemu, wprowadzenie obiektywnych kryteriów oceny oraz jasnych reguł postępowania.
 

Pytanie nr 3

Przejęcie firmy przez inwestorów, którzy w tym celu wykorzystali dług jako główne źródło finansowania, to:

a) wykup lewarowany,
b) fuzja wspomagana,
c) konsolidacja pozioma,
d) aport kapitałowy.

Komentarz:

Lewarowanie (dźwignia) to wprowadzanie większej ilości kapitału obcego w celu zwiększenia rentowności kapitału własnego. W wykupach lewarowanych (czyli wspomaganych dźwignią finansową) udział długu w finansowaniu przejęcia w skrajnych przypadkach może sięgać 90%.

Pytanie nr 4

Kontrolę placówki handlowej może przeprowadzić:

a) Inspekcja Sanitarna,
b) Federacja Konsumentów,
c) rzecznik praw konsumentów,
d) Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Komentarz:

Organem uprawnionym do kontroli placówek jest Państwowa Inspekcja Sanitarna (PIS, zwyczajowa nazwa – sanepid) – wyspecjalizowana instytucja wykonująca zadania z zakresu zdrowia publicznego, poprzez sprawowanie kontroli i nadzoru nad warunkami higieny w różnych dziedzinach życia. Jednym z jej uprawnień jest kontrola placówek handlowych.

Więcej informacji można znaleźć na stronie www.gis.gov.pl

Pytanie nr 5

Skonto to:

a) możliwość uzyskania niższej ceny w przypadku dokonania płatności w terminie krótszym niż ustalony w umowie,
b) kara umowna za płatność po terminie,
c) stopa procentowa dla sald debetowych na rachunkach w bankach,
d) współczynnik pozwalający ocenić bieżącą wartość przyszłych przepływów pieniężnych.

Komentarz:

Skonto to rabat udzielony za wcześniejszą płatność. Przedsiębiorcy, chcąc sprzedać swoje towary, często decydują się na udzielenie nabywcom kredytu kupieckiego (wydłużenie terminu płatności) – np. płatność możliwa jest w ciągu 30 dni od zawarcia transakcji. Udzielenie skonta (np. 2-procentowe obniżenie ceny, jeżeli płatność zostanie uregulowana w ciągu 3 dni) może zachęcić nabywców do wcześniejszej płatności. Skonto może być korzystnym rozwiązaniem dla przedsiębiorcy, jeżeli będzie tańsze niż koszt kredytu obrotowego, który należałoby wziąć w czasie czekania na płatność.

Pytanie nr 6

Proces gromadzenia informacji o przejmowanej spółce, a następnie przeprowadzanie na ich podstawie dokładnej analizy dotyczącej najważniejszych aspektów funkcjonowania przedsiębiorstwa (między innymi analizy jego produktów, analizy finansowej, analizy prawnej, sposobu organizacji i zarządzania), to:

a) biały wywiad,
b) due diligence,
c) analiza fundamentalna,
d) bilans strategiczny.

Komentarz:

Due diligence to proces gromadzenia informacji o przejmowanej spółce oraz dogłębnej analizy wszystkich aspektów funkcjonowania przedsiębiorstwa. W ramach due diligence najczęściej bada się takie obszary jak:

  • produkty (usługi) i otoczenie przedsiębiorstwa
  • zespół zarządzający
  • organizacja przedsiębiorstwa
  • stan finansowy
  • stan prawny.

Pytanie nr 7

Leasing, którego przedmiot w pełni się amortyzuje w okresie trwania leasingu i który nie pozwala na zaliczenie do kosztów całości ponoszonych opłat (a jedynie części odpowiadającej opłacie za użytkowanie rzeczy), to:

a) leasing finansowy (kapitałowy),
b) leasing operacyjny (bieżący),
c) leasing bezpośredni,
d) leasing wspierany.

Komentarz:

W ramach leasingu jedna ze stron przekazuje drugiej stronie prawo do korzystania z określonego przedmiotu na pewien uzgodniony w umowie leasingu okres, w zamian za ustalone ratalne opłaty (raty leasingowe).
W leasingu finansowym przedmiot leasingu jest własnością finansującego, amortyzuje go korzystający, natomiast przeniesienie tytułu własności może być zagwarantowane w umowie. W konsekwencji firma korzystająca zwiększa wartość swojego majątku, nie ponosząc dodatkowych kosztów po zakończeniu okresu trwania umowy. W leasingu finansowym jedynie część odsetkowa rat leasingowych stanowi koszt uzyskania przychodu leasingobiorcy.
W leasingu operacyjnym czynsze leasingowe stanowią w całości koszt uzyskania przychodu leasingobiorcy, przedmiot leasingu pozostaje w okresie obowiązywania umowy własnością leasingodawcy, na nim też spoczywa obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Porównanie leasingu operacyjnego i finansowego przedstawia poniższa tabela:


Źródło: http://msp.money.pl/wiadomosci/pozyskiwanie_kapitalu/artykul/leasing;operacyjny;a;leasing;finansowy,75,0,209227.html


 

Pytanie nr 8

W przypadku wprowadzenia akcji do obrotu na rynku regulowanym rejestracja akcji w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych następuje:

a) przed zatwierdzeniem prospektu przez KNF,
b) przed zakończeniem publicznej subskrypcji i przydziału akcji,
c) przed dopuszczeniem do obrotu giełdowego,
d) w dniu debiutu giełdowego, kiedy znana jest cena otwarcia.

Komentarz:

W uproszczeniu droga spółki wygląda następująco:

  1. decyzja właścicieli o wejściu na giełdę,
  2. przekształcenie w spółkę akcyjną,
  3. wybór domu maklerskiego i doradców,
  4. przygotowanie prospektu,
  5. zatwierdzenie prospektu w KNF (Komisji Nadzoru Finansowego),
  6. rejestracja akcji w KDPW (Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych),
  7. dopuszczenie akcji do obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych,
  8. debiut giełdowy.

Pytanie nr 9

W typowej Strategicznej Karcie Wyników (Balanced Scorecard) na mapie strategii nie przedstawia się perspektywy:

a) finansowej,
b) zarządczej,
c) rozwoju,
d) klienta.

Komentarz:

Balanced Scorecard to narzędzie pomiaru sukcesu organizacji oraz identyfikacji obszarów wymagających poprawy, zaproponowane przez Roberta S. Kaplana i Davida P. Nortona.  Zdaniem autorów organizacje zbyt często koncentrują się na aspektach finansowych, pomijając inne kryteria niemierzalne (jakościowe), które w równie istotnym stopniu wpływają na charakter przewagi konkurencyjnej.

W metodzie Balanced Scorecard wizja rozwoju przedsiębiorstwa jest przekładana na wymiar finansowy, klientów, procesów wewnętrznych, uczenia i rozwoju. W każdej z tych czterech perspektyw menedżerowie wskazują kryteria istotne dla sukcesu organizacji.

Pytanie nr 10

Prokurent nie jest upoważniony do:

a) zakupu środka nietrwałego,
b) zawarcia umowy sprzedaży produkowanych wyrobów,
c) zawarcia umowy o pracę z pracownikiem,
d) zbycia przedsiębiorstwa.

Komentarz:

Zgodnie z Kodeksem cywilnym prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych,związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa.
Do zbycia przedsiębiorstwa, do dokonania czynności prawnej, na podstawie której następuje oddanie go do czasowego korzystania, oraz do zbywania i obciążania nieruchomości jest wymagane pełnomocnictwo do danej czynności.

Pytanie nr 11

Który ze sposobów finansowania fuzji i przejęć nie będzie finansowaniem kapitałem własnym spółki?

a) opłacenie konsolidacji gotówką,
b) podwyższenie wielkości kapitału akcyjnego,
c) przeznaczenie na ten cel zysku zatrzymanego,
d) emisja obligacji.

Komentarz:

Spółka ma następujące warianty finansowania transakcji fuzji i przejęć kapitałem własnym: może opłacić transakcję gotówką (najprostszy i najmniej ryzykowny wariant finansowania), może zdecydować się na finansowanie nowym kapitałem akcyjnym (w przypadku oferowania emisji nowej grupie akcjonariuszy nastąpi efekt rozwodnienia zysku na akcję – EPS, problemem bywa znalezienie odpowiedniej liczby chętnych inwestorów) lub może przeznaczyć na finansowanie konsolidacji zysk zatrzymany (problematyczne bywa finansowanie dużych transakcji). Emisja obligacji to finansowanie długiem.

Pytanie nr 12

Przedsiębiorca powinien pomyśleć o dywersyfikacji swojej działalności w sytuacji, gdy:

a) wskaźnik wykorzystania zdolności produkcyjnych przekroczy 95%,
b) wskaźnik nasycenia rynku, na którym prowadzi działalność, przekroczy 25%,
c) wskaźnik koncentracji dostawców w sektorze, w którym prowadzi działalność, przekroczy 70%,
d) na podstawie przyznanej koncesji zostanie jedynym graczem w sektorze.

Komentarz:

Firmie zaleca się dywersyfikację, gdy:

  • działa w niepewnym otoczeniu,
  • spada atrakcyjność sektora,
  • zwiększają się przewagi strategiczne konkurentów,
  • osiąga górny udział w rynku dopuszczony przez urząd antymonopolowy,
  • posiada znacząca nadwyżkę mocy produkcyjnych niemożliwych do wykorzystania w jednym sektorze,
  • pojawiają się nadzwyczajne okazje (możliwość przejęcia firm działających w innych sektorach).

Pytanie nr 13

Której  z metod nie można zastosować do analizy potencjału strategicznego przejmowanego przedsiębiorstwa?

a) metody bilansu strategicznego,
b) metody kluczowych czynników sukcesu,
c) metody profili strategicznych,
d) metody 5 sił Portera.

Komentarz:

Metoda 5 sił Portera wykorzystywana jest do jakościowej analizy atrakcyjności sektora. W ramach tej metody ocenia się 5 najważniejszych czynników wpływających na atrakcyjność sektora: bieżącą konkurencję, potencjalnych konkurentów, substytuty oraz siłę oddziaływania dostawców i nabywców. Pozostałe analizy pozwalają na ocenę słabych i mocnych stron przejmowanego przedsiębiorstwa.

Bilans strategiczny – to kompleksowa analiza wszystkich obszarów przedsiębiorstwa.

KCS (metoda kluczowych czynników sukcesu) – jest uproszczoną metodą pozwalającą ocenić potencjał strategiczny firm w sektorze.

Natomiast profile strategiczne – to metoda graficzna prezentująca wyniki porównania potencjału strategicznego firm.

Pytanie nr 14

Hidden champions to:

a) przedsiębiorstwa średnie lub małe osiągające znaczący udział w rynku światowym w wąskiej specjalizacji,
b) najbardziej innowacyjne korporacje o zasięgu międzynarodowym,
c) największe firmy świata,
d) firmy, które nie dostarczają towarów pod własną marką, ale są podwykonawcami największych marek sektora.

Komentarz:

Gdy potencjał konkurencyjny przedsiębiorstwa nie pozwala na bezpośrednią rywalizację
z przedsiębiorstwami globalnymi, zalecaną strategią jest znalezienie niszy, która będzie generowała wystarczające dochody, a z drugiej strony będzie nieatrakcyjna (zbyt mała) dla firm globalnych. Czasami przedsiębiorstwo, które działa w niszy, może osiągnąć dominującą pozycję rynkową w skali światowej, gdyż - nienarażone na bezpośrednią walkę konkurencyjną z największymi światowymi przedsiębiorstwami - może systematycznie wzmacniać swoją pozycję konkurencyjną i przenosić swój sprawdzony model biznesowy na nowe rynki zagraniczne. Przedsiębiorstwo, które osiąga duże zyski, wykorzystując swoją pozycję w niszowym sektorze, nazywane jest ukrytym mistrzem (hidden champion).
 

Pytanie nr 15

Za zobowiązania spółki komandytowej całym swoim majątkiem odpowiada:

a) komandytariusz, który wpłacił co najmniej 10% kapitału zakładowego,
b) komandytariusz, niezależnie od sumy komandytowej,
c) komplementariusz,
d) zarząd spółki.

Komentarz:

Spółka komandytowa (w oznaczeniu skrótowym występująca jako „sp.k.”) to pośrednia forma pomiędzy spółkami osobowymi a spółkami kapitałowymi, gdyż wprowadza dwa typy wspólników (komplementariusza i komandytariusza), których zakres odpowiedzialności finansowej znacznie się różni. Komplementariusz odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczeń – czyli tak jak wspólnik w spółce jawnej. Natomiast komandytariusz odpowiada wyłącznie do wysokości wniesionych do spółki udziałów (sumy komandytowej) – zgodnie z filozofią funkcjonowania spółki kapitałowej. Komandytariusz uczestniczy również w podziale zysku proporcjonalnie do wniesionego wkładu.

Spółka komandytowa prowadzi działalność pod własną firmą – która powinna zawierać nazwisko przynajmniej jednego komplementariusza. Jeżeli w firmie spółki zostałoby umieszczone nazwisko komandytariusza, odpowiadałby on za zobowiązania spółki wobec osób trzecich tak jak komplementariusz.

Pytanie nr 16

Złota reguła bilansowa oznacza, że:

a) majątek trwały jest w całości finansowany ze zobowiązań bieżących,
b) majątek trwały jest finansowany z kapitałów własnych firmy,
c) majątek trwały jest finansowany z kapitałów stałych,
d) majątek trwały jest finansowany z kapitałów obcych.

Komentarz:

Złota reguła bilansowa zakłada całkowite sfinansowanie majątku trwałego kapitałem własnym. Gdy te dwie wielkości są sobie równe - a więc kiedy wskaźnik pokrycia majątku trwałego kapitałem własnym oscyluje w granicach 1 - oznacza to utrzymanie stabilności finansowej przez przedsiębiorstwo.

Pytanie nr 17

Projektem nie jest:

a) wprowadzenie nowej linii technologicznej,
b) organizacja studniówki,
c) księgowanie danych finansowych przedsiębiorstwa,
d) przeprowadzenie remontu dachu.

Komentarz:

Projekt to tymczasowe przedsięwzięcie podejmowane w celu wytworzenia unikatowego wyrobu lub usługi.  Każdy projekt charakteryzują następujące cechy:

  • unikalność – co  oznacza, że realizacja projektu wymaga szczególnego podejścia, dokładnego przygotowania i przeprowadzenia w sposób odbiegający w mniejszym lub większym zakresie od stosowanych wcześniej rozwiązań;
  • celowość – każdy projekt musi mieć swój cel, który powinien być wymierny, możliwy do zrealizowania i precyzyjnie określony;
  • ramy czasowe – dokładnie określone są początek i zakończenie trwania projektu (w zależności od rodzaju projektu może to być od kilku godzin do kilku lat).

 

Pytanie nr 18

Który z poniższych podatków wg Ustawy budżetowej na rok 2011 generuje najniższe dochody budżetowe?

a) PIT,
b) CIT,
c) VAT,
d) akcyza.

Komentarz:

Strukturę dochodów budżetowych na 2011 r. przedstawia poniższy załącznik do Ustawy budżetowej:

\"\"

Podatek dochodowy od osób prawnych (CIT) stanowi jedynie 10% dochodów podatkowych budżetu państwa (9% dochodów ogółem).
 

\"\"

Pytanie nr 19

1 stycznia 2011 r. strefa euro została poszerzona o:

a) Estonię,
b) Słowację,
c) Cypr,
d) Maltę.

Komentarz:

31 grudnia 2010 r. w Tallinie nie tylko świętowano koniec roku, ale również żegnano się z koroną estońską. 1 stycznia 2011 r. Estonia została 17 państwem, które przyjęło euro. Słowacja przystąpiła do strefy euro 1 stycznia 2009 r., a Malta i Cypr rok wcześniej.

Pytanie nr 20

Ilość wykonanej pracy, koszty realizacji powierzonych zadań i skrócenie czasu realizacji określonego przedsięwzięcia to przykłady kryteriów oceniania pracownika wchodzące w skład następującej grupy kryteriów:

a) kompetencyjnych,
b) efektywnościowych,
c) behawioralnych,
d) osobowościowych.

Komentarz:

Kryteria efektywnościowe w systemach oceniania obejmują wyniki pracy w ujęciu rzeczowym  i wartościowym, osiągane przez pracowników indywidualnie, jak również w zespołach. Do najczęściej wykorzystywanych kryteriów efektywnościowych należą m.in.: ilość wykonywanej pracy, jej jakość, terminowość, koszty wykonania zadań, wartość sprzedaży, pozyskanie nowych klientów, wynegocjowanie korzystnego kontraktu. Kryteria efektywnościowe wykorzystywane są w ocenie przydatności pracownika do wykonywania pracy na określonym stanowisku, oraz w procesach decyzyjnych dotyczących nagradzania, premiowania i zwalniania pracowników.

Pytanie nr 21

Częstsze stosowanie nagród niż kar jest skuteczniejsze, ponieważ:

a) pracownicy szybciej zapominają o karach, a dłużej pamiętają o nagrodach,
b) pracownicy nie dostrzegają kar,
c) pracownicy, otrzymując nagrody, są zadowoleni i chętniej podejmują własne inicjatywy zwiększające efektywność pracy,
d) nagrody otrzymuje się publicznie, a kary indywidualnie.

Komentarz:

Motywowanie pracowników polega na oddziaływaniu na nich w taki sposób, aby skłonić ich do określonego zachowania. Dostarczając pracownikom wielu bodźców motywacyjnych, pracodawca uzyskuje od nich zaangażowanie w wykonywaną przez nich pracę. System motywacyjny stosowany przez pracodawcę ma na celu zmobilizowanie pracowników do wykonywania powierzonych im zadań na określonym przez niego poziomie, ma również skłaniać do podwyższania jakości świadczonej pracy poprzez rozwój osobisty i zawodowy, przyjmowanie trudniejszych i bardziej odpowiedzialnych ról. Motywacja pracownika  może okazać się ważniejsza od jego umiejętności. Jaki pożytek ma firma z pracownika, który pomimo swoich wysokich kwalifikacji i zdolności ogranicza swoje działania do absolutnego minimum?

By móc efektywnie motywować pracownika (ale także dziecko, kolegę), trzeba poznać jego potrzeby i oczekiwania. Najprościej informacje o nich można uzyskać w bezpośredniej rozmowie, a menedżerowie mogą do tego celu wykorzystać również ankietowe badania opinii i oczekiwań.  Na postawie analizy wyników ankiet pracodawca może zbudować system motywacyjny, który lepiej będzie odpowiadał potrzebom jego pracowników.

Zadania zlecane pracownikom muszą być różnorodne, dopasowane do ich możliwości i uzdolnień. Pracownik musi czuć, że może wykazać się w pracy, że pracodawca dba, by rozwijał swoje zdolności. Służy to wykształcaniu się motywacji wewnętrznych.

Pozytywnie na motywację pracownika wpływa również przekazywanie mu choćby częściowej odpowiedzialności za wykonywaną pracę. Czuje się on wtedy poważnym partnerem w zespole, w którym pracuje.

Stosowanie pozytywnych bodźców motywacyjnych w postaci rożnych nagród (awans, premia, podwyżka, pochwała, dodatkowe świadczenia, bardziej wymagające zadania itp.) to kolejny sposób na pozyskanie zaangażowania pracownika. Dają mu one możliwość dążenia do czegoś, co jest jego upragnionym celem. Jest dzięki nim aktywny, stara się. Ważne jest jednak, aby pracodawca dostosowywał wielkość nagród do jakości i rodzaju wykonanego zadania.

Często stosowane przez menedżerów są również motywacje negatywne. Czynnikami wywołującymi lęk u pracowników mogą być np.: nagana za źle wykonane zadanie czy przeniesienie na niższe stanowisko. Motywacja negatywna jest na pewno szybsza, tańsza i łatwiejsza w zastosowaniu niż motywacja pozytywna. Poczucie zagrożenia jest przecież w stanie pobudzić do szybkiego działania. Jednak motywacja negatywna może mieć również niekorzystne następstwa, np. przyczynić się do obniżenia poczucia własnej wartości u pracownika czy prowadzić do przyjęcia negatywnej postawy wobec szefa, stanowiska pracy i całej organizacji. 


 

Pytanie nr 22

Które z określeń nie dotyczy marketingu relacji?

a) koncentracja przedsiębiorstwa na utrzymaniu klientów,
b) dostarczanie korzyści dla klienta przez zakup produktów,
c) dążenie do uzyskania wzrostu sprzedaży w krótkim okresie,
d) dostarczanie klientowi przy zakupie produktów również odpowiednich wartości.

Komentarz:

Marketing relacji (marketing partnerski, marketing interaktywny) - w odróżnieniu od tradycyjnego marketingu nastawionego na finalizację transakcji wymiennych - w znacznie większym stopniu koncentruje się na budowaniu długookresowych więzi z klientem. W przekazie marketingowym dominuje podejście strategiczne (a nie dążenie do krótkotrwałego wzrostu sprzedaży), polegające na podkreślaniu korzyści klienta z zakupu produktów i uświadamianiu klientowi jego potrzeb (a nie tylko odpowiadaniu na zgłoszone przez niego potrzeby). W marketingu relacyjnym ceny kształtowane są w większym stopniu w oparciu o wartość niż o koszty.

Pytanie nr 23

Najmniej ryzykowną formą ekspansji na rynki zagraniczne jest:

a) eksport,
b) utworzenie filii przedsiębiorstwa za granicą,
c) joint venture,
d) przejęcie spółki na rynku zagranicznym.

Komentarz:

Każda z form ekspansji na rynki zagraniczne wiąże się z ryzykiem, jednak w przypadku eksportu ryzyko jest najniższe. W razie niepowodzenia na rynku zagranicznym oferowane produkty można wycofać i spróbować sprzedać na innych rynkach. Straty, które z tego tytułu wystąpią, będą niższe niż przypadku wykorzystania innych form działania, bardziej angażujących firmę na rynku zagranicznym. Mniejszemu ryzyku przy działalności eksportowej towarzyszą również mniejsze potencjalne zyski – dlatego też eksport zalecany jest jako początkowy etap internacjonalizacji. Poziom ryzyka poszczególnych form ekspansji na rynki zagraniczne przedstawia poniższy rysunek:

Pytanie nr 24

Kapitał marki to zasoby niematerialne związane z marką, jej nazwa i symbolika, które dodają wartości produktowi lub usłudze dostarczanej przez przedsiębiorstwo. Składową marki nie jest:

a) lojalność wobec marki,
b) postrzegana jakość marki,
c) patenty, znaki handlowe,
d) wrażliwość cenowa konsumentów.

Komentarz:

Na kapitał marki składa się 5 kategorii aktywów:

  • świadomość istnienia marki,
  • lojalność wobec marki,
  • postrzegana jakość marki,
  • skojarzenia związane z marką,
  • inne walory marki (patenty, znaki handlowe, relacje z partnerami handlowymi).

Wrażliwość cenowa konsumentów nie jest składową kapitału marki.

Pytanie nr 25

W macierzy BCG nie występuje obszar:

a) gwiazd, przebojów,
b) dylematów, znaków zapytania,
c) kul u nogi, wściekłych psów,
d) kopciuszków, śpiących królewien.

Komentarz:

Macierz BCG pozwala na prezentację portfela produkcji przedsiębiorstwa. Podział produktów na 4 kategorie odbywa się w oparciu o wzrost rynku i względny udział w rynku (rysunek poniżej).

Pytanie nr 26

Z upadłości konsumenckiej można skorzystać:

a) gdy zadłużenie powstało z przyczyn niezależnych od dłużnika, tylko raz w życiu,
b) gdy zadłużenie powstało z przyczyn niezależnych od dłużnika, nie częściej niż raz na 25 lat,
c) gdy zadłużenie powstało z przyczyn niezależnych od dłużnika, nie częściej niż raz na 15 lat,
d) gdy zadłużenie powstało z przyczyn niezależnych od dłużnika, nie częściej niż raz na 10 lat.

Komentarz:

Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które nie są w stanie spłacić swoich długów, mogą raz na 10 lat skorzystać z upadłości konsumenckiej. Upadłość konsumencka nie oznacza uwolnienia się od całości zobowiązań - konsumenci dostają możliwość rozłożenia ich spłaty w czasie, tak by jednocześnie mogli zapewnić byt sobie i swojej rodzinie. Część ich długów może być umorzona postanowieniem sądu.

Więcej informacji można znaleźć na stronie http://www.upadlosckonsumencka.org/.


 

Pytanie nr 27

Analityk zgromadził następujące dane: stopa wolna od ryzyka: 3%, stopa zwrotu z rynku: 7%, współczynnik beta spółki X: 1,5. Zgodnie z modelem CAPM (Capital Asset Pricing Model) koszt kapitału własnego spółki X wynosi:

a) 6%,
b) 9%,
c) 13,5%,
d) 15%.

Komentarz:

CAPM (Capital Asset Pricing Model) to model opisujący zależność między ponoszonym ryzykiem rynkowym a oczekiwaną stopą zwrotu. Zgodnie z tym modelem koszt kapitału własnego spółki X wyniesie:

R=Rf+ β (Rm-Rf),

Gdzie:

R = oczekiwana stopa zwrotu,
Rf = stopa wolna od ryzyka,
Rm = stopa zwrotu z rynku,

β = współczynnik Beta.

A zatem:

R = 3% + 1,5 (7% – 3%) = 9%.

Pytanie nr 28

Bezpośrednim konkurentem firmy Y będzie:

a) lider na rynku,
b) firma, która na różnych mapach grup strategicznych występuje najdalej od firmy Y,
c) firma, która na różnych mapach grup strategicznych występuje najbliżej firmy Y,
d) pretendent na rynku.

Komentarz:

Do szczegółowej analizy walki konkurencyjnej pomiędzy przedsiębiorstwami sektora wykorzystuje się mapę grup strategicznych. Jest to graficzne przedstawienie tego, w jaki sposób poszczególne przedsiębiorstwa działające w sektorze konkurują ze sobą w ramach grup strategicznych. Grupę strategiczną tworzą firmy, które swoją strategię rozwoju opierają na wzmacnianiu podobnych przewag konkurencyjnych. Przedsiębiorstwa znajdujące się w jednej grupie strategicznej będą prowadziły między sobą ostrą walkę konkurencyjną o tych samych klientów – tzn. będą dla siebie nawzajem najgroźniejszymi konkurentami.

 

Pytanie nr 29

Poniższy rysunek przedstawia:

a) wykres Ishikawy,
b) socjogram,
c) wykres H. Gantta,
d) wykres sił Portera.

Komentarz:

Rysunek przedstawia wykres Ishikawy. Tworzenie takiego wykresu to technika pomocna w ustalaniu przyczyn powstania danego problemu decyzyjnego. Polega na graficznym przedstawieniu i analizie zależności przyczynowo-skutkowych. Wykres składa się ze strzałki poziomej przedstawiającej skutek danego zjawiska i powiązanych z nią strzałek ukośnych przedstawiających przyczyny wywołujące dany skutek. Analiza ta może być prowadzona w różnych aspektach. Punktem wyjścia jest wystąpienie problemu decyzyjnego. Wykres ten powinien być prowadzony na co najmniej dwóch poziomach szczegółowości przeprowadzonej analizy przyczyn. Pierwszy poziom to określenie głównych przyczyn, drugi poziom to analiza konkretnych zjawisk składających się na każdą główna przyczynę.

Pytanie nr 30

Jeśli średni ważony koszt kapitału (WACC) jest wyższy niż oczekiwana stopa dochodu z projektu, oznacza to, że:

a) wydatki związane z projektem mogą zostać zwiększone,
b) nie powinno się realizować tego projektu,
c) został osiągnięty próg rentowności,
d) należy przeprowadzić ponowną kalkulację, zmieniając założenia projektu.

Komentarz:

Średni ważony koszt kapitału (Weighted Average Cost of Capital - WACC) wyraża przeciętny koszt użycia różnych rodzajów kapitału dla finansowania działalności przedsiębiorstwa proporcjonalnie do wartości tego kapitału. Przy obliczeniu WACC ujmuje się źródła kapitału takie jak: akcje zwykłe, akcje preferowane, kredyty i pożyczki, obligacje i inne rodzaje emitowanych papierów wartościowych oraz ich koszty pozyskania. WACC uzyskuje się z przemnożenia wagi poszczególnych składników kapitału przez ich koszt, co można zapisać w postaci następującej formuły: WACC = E/V x k(e) + D/V x k(d) x (1 - T).
                                  
Gdzie:    

WACC – średni ważony koszt kapitału w %,
k(e) – koszt kapitału własnego w %,
k(d) – koszt kapitału obcego w %,
E – rynkowa wartość kapitału własnego,
D – rynkowa wartość długu,
V – rynkowa wartość przedsiębiorstwa,
E/V – udział procentowy finansowania przedsiębiorstwa przez kapitał własny,
D/V – udział finansowania przedsiębiorstwa długiem,
T – stopa podatku dochodowego.

Znajomość wysokości WACC jest bardzo istotna dla zarządzania finansami każdego podmiotu gospodarczego, ponieważ:

  • WACC określa stopę zwrotu konieczną do tego, aby podmiot gospodarczy generował nadwyżkę ekonomiczną,
  • WACC jest najniższą możliwą do przyjęcia stopą zwrotu dla nowych inwestycji (a więc powinien być wymaganą stopą zwrotu w ocenie opłacalności przedsięwzięć inwestycyjnych),
  • wyższy poziom WACC danego przedsiębiorstwa w porównaniu do innych firm tej samej branży świadczy o tym, że w opinii inwestorów i kredytodawców działalność tej firmy obarczona jest większym ryzykiem,
  • można porównywać koszt kapitału pochodzącego z różnych strategii finansowania z aktualnym WACC, co umożliwia wybór takich źródeł finansowania, które pozwolą obniżyć ogólny koszt kapitału.

Pytanie nr 31

Udzielenie gwarancji:

a) jest obowiązkiem sprzedawcy,
b) jest obowiązkiem producenta,
c) ma charakter umowy dobrowolnej,
d) jest obowiązkiem sprzedawcy lub producenta.

Komentarz:

Gwarancja jest zabezpieczeniem, z którego może skorzystać konsument w razie wystąpienia problemu z zakupionym towarem. Ma ona formę pisemnej umowy, w której gwarant (najczęściej producent lub importer) zobowiązuje się do bezpłatnego usunięcia wady lub do wymiany towaru. W odróżnieniu od rękojmi umowa gwarancyjna ma charakter dobrowolny – ani producent, ani sprzedawca nie mają obowiązku udzielania gwarancji. Jeżeli doszło do zawarcia umowy gwarancyjnej, to prawa kupującego określa karta gwarancyjna.

Pytanie nr 32

Które zdanie jest prawdziwe?

a) MBO to transakcja nabycia akcji lub udziałów spółki od dotychczasowych właścicieli przez menedżerów spoza przedsiębiorstwa.
b) Rzadko zdarza się, iż IPO jest przeprowadzane w formie oferty publicznej.
c) W przypadku transakcji LBO udział długu w finansowaniu transakcji jest z reguły bardzo niski.
d) Inwestycje venture capital to jedna z odmian private equity.

Komentarz:

Inwestycje venture capital (VC) to inwestycje wysokiego ryzyka - część rynku private equity. Fundusze VC angażują do przedsiębiorstwa swoje środki finansowe na określony czas (w praktyce najczęściej na pięć do dziesięciu lat), po czym wycofują je, dyskontując tym samym wzrost wartości firmy, w którą zainwestowały. Ten stosunkowo długi czas potrzebny jest na przeprowadzenie pełnego cyklu działań koniecznych do wypracowania wzrostu wartości przedsiębiorstwa. Pomimo dość dużego ryzyka związanego z inwestowaniem środków finansowych w przedsięwzięcia, fundusze venture capital stosunkowo rzadko ponoszą porażkę. Wynika to przede wszystkim z bardzo szczegółowej analizy transakcji, jaką przeprowadzają przed zaangażowaniem się w inwestycję oraz szczegółowej oceny możliwości wzrostu wartości, uwzględniającej oczekiwaną stopę zwrotu. W przypadku wątpliwości co do założeń planowanej po przejęciu strategii rozwoju, fundusz może wpłynąć na jej zmianę. Dodatkowo, bardzo szczegółowa umowa inwestycyjna reguluje m.in. takie obszary funkcjonowania przedsiębiorstwa jak: sposób wynagradzania kadry zarządzającej przejętego przedsiębiorstwa, zasady czerpania korzyści z inwestycji, a także termin i sposób wycofania się funduszu z inwestycji – co dodatkowo wpływa na zwiększenie bezpieczeństwa transakcji.

""

 

Pytanie nr 33

Stosowany podczas argumentacji szyk nestoriański polega na:

a) przedstawianiu argumentów mocnych na początku i na końcu wypowiedzi,
b) przedstawianiu jednego niepodważalnego argumentu na końcu wypowiedzi,
c) przedstawianiu przy uzasadnieniu swojego stanowiska tylko trzech argumentów,
d) powtarzaniu jednego argumentu do momentu przekonania drugiej strony do swoich racji.

Komentarz:

Kluczową umiejętnością negocjatora jest odpowiedni dobór argumentów. Ważna jest nie tylko ich liczba, ale również siła, a nawet kolejność ich wykorzystywania. Jednym z zaleceń dotyczących kolejności argumentów jest stosowanie podczas argumentacji szyku nestoriańskiego. Polega on na przedstawianiu argumentów mocnych na początku i na końcu wypowiedzi. Najsilniejszy argument należy zostawić na koniec.

Pytanie nr 34

Dla pracodawcy roczny koszt zatrudnienia pełnoetatowego pracownika z minimalnym ustawowym wynagrodzeniem na umowę o pracę w 2011 r. wynosi około:

a) 16 600 zł,
b) 20 000 zł,
c) 25 000 zł,
d) 43 000 zł.

Komentarz:

Od 1 stycznia 2011 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 1386 zł (pełnoetatowa umowa o pracę).

Koszty ponoszone koszty przez pracownika i pracodawcę (z uwzględnieniem obowiązkowych składek) przedstawia poniższa tabela:

\"\"

\"\"

Pytanie nr 35

Sposobem na niezapłacenie przez osobę fizyczną 19-procentowego podatku od dochodów kapitałowych z tradycyjnej lokaty bankowej jest:

a) zarejestrowanie działalności w raju podatkowym,
b) założenie odnawialnej lokaty jednodniowej, z której uzyskane odsetki nie przekroczą 2,49 zł dziennie,
c) założenie lokaty na ponad 365 dni,
d) założenie lokaty w SKOK.

Komentarz:

Zgodnie z obowiązującą ordynacją podatkową podstawa opodatkowania i należny podatek naliczane są od wartości zaokrąglonych do pełnych złotych. Przy lokacie dziennej, której odsetki dziennie dadzą mniej niż 2,49 zł, podstawa opodatkowania wyniesie 2 złote. 19% z tej sumy to 38 groszy, ale zaokrąglone do pełnych złotych daje 0 złotych. Przy odsetkach wynoszących 2,5 zł zapłacimy już 1 zł podatku (3 zł podstawa - 19% daje 57 groszy, a po zaokrągleniu aż 1 złoty).

\"\"

Pytanie nr 36

W lutym br. doszło w Polsce do przejęcia za blisko 2 mld zł 70% udziałów w Polbanku, oddziale greckiego Eurobanku EFG. Nabywcą został:

a) bank Raiffeisen,
b) bank Santander,
c) bank Millennium,
d) Getin Bank.

Komentarz:

Nabywcą udziałów Polbanku został bank Raiffeisen. Struktura transakcji przewiduje, że na początku 70% udziałów - za 490 milion euro - przejmie Raiffeisen Bank International (RBI). Później, w drugim etapie Eurobank EFG i RBI wniosą swoje udziały w Polbanku (Eurobank EFG 30%, a RBI 70%) do Raiffeisen Bank Polska SA (RBPL) - w zamian za nowe akcje RBPL. W konsekwencji Eurobank EFG stanie się 13-procentowym udziałowcem w RBPL (obok RBI). Operacyjne połączenie RBPL i Polbanku zakończy transakcję. Cena transakcji jest oparta na gwarantowanym minimum kapitałowym na poziomie 400 mln euro dla Polbanku i 750 mln euro dla RBPL.

\"\"

Pytanie nr 37

W 2011 r. okazało się, że mimo wcześniejszych zapowiedzi, nie dojdzie do fuzji Empiku z Merlinem. W wyniku połączenia miał powstać największy e-sklep w Polsce. Do transakcji nie doszło z powodu:

a) braku zgody UOKiK,
b) braku porozumienia w sprawie ceny,
c) niezgodności profili strategicznych,
d) nieuporządkowanej sytuacji prawnej jednego z podmiotów.

Komentarz:

Do transakcji nie doszło z powodu braku zgody Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który uznał, że ograniczyłaby ona konkurencję na rynku księgarskim. Zdaniem UOKiK przejęcie Merlina przez NFI Empik mogło doprowadzić do ograniczenia konkurencji na rynkach sprzedaży internetowej książek niespecjalistycznych oraz płyt z muzyką.  Empik chciał przejąć 60 proc. kapitału zakładowego i głosów na WZA Merlin.

UOKIK wydaje zgodę na największe fuzje i przejęcia z udziałem firm, których łączny obrót w roku poprzedzającym zgłoszenie przekroczył 1 mld euro na świecie lub 50 mln euro w Polsce.

\"\"

Pytanie nr 38

Do końca pierwszego półrocza 2011 r. na GPW zostanie wprowadzony pierwszy indeks spółek zagranicznych notowanych na warszawskim parkiecie. W skład indeksu wejdą spółki:

a) czeskie,
b) niemieckie,
c) rosyjskie,
d) ukraińskie.

Komentarz:

Zgodnie z zapowiedzią prezesa GPW - Ludwika Sobolowskiego - podczas Światowego Forum Gospodarczego w Davos do połowy 2011 r. na warszawskim parkiecie można spodziewać się na GPW indeksu spółek ukraińskich.

\"\"

Pytanie nr 39

Strategia niedźwiedzia na rynku opcji polega na:

a) nabyciu opcji kupna (call) instrumentu podstawowego o określonej cenie wykonania i jednoczesnej sprzedaży opcji kupna na ten sam instrument, ale z niższą ceną wykonania,
b) nabyciu opcji kupna (call) instrumentu podstawowego o określonej cenie wykonania i jednoczesnej sprzedaży opcji kupna na ten sam instrument, ale z wyższą ceną wykonania,
c) nabyciu opcji sprzedaży (put) instrumentu podstawowego o określonej cenie wykonania i jednoczesnym wystawieniu opcji sprzedaży na ten sam instrument, ale z wyższą ceną wykonania,
d) sprzedaży opcji kupna (call) o relatywnie niskiej cenie wykonania P1 oraz opcji kupna o cenie relatywnie wysokiej P2, a następnie nabyciu dwóch opcji kupna o cenie równej średniej z P1 i P2.

Komentarz:

Strategia niedźwiedzia polega na nabyciu opcji kupna instrumentu podstawowego o określonej cenie wykonania i jednoczesnej sprzedaży opcji kupna na ten sam instrument, ale z niższą ceną wykonania. Obie opcje mają ten sam termin wygaśnięcia. Premia opcji kupna jest tym większa, im niższa pozostaje cena wykonania, wobec czego wartość opcji kupionej jest niższa od wartości opcji sprzedanej. Strategia ta nie wymaga wkładu początkowego, generuje dodatkowo nieznaczny wpływ początkowy.

Pytanie nr 40

Notowana na giełdzie spółka Alfa wykazała na dzień 31 grudnia danego roku następujące wielkości:

obligacje notowane publicznie: 2 000 000 zł,
kredyt bankowy: 1 000 000 zł,
liczba wyemitowanych akcji: 5 000 000 szt.,
cena rynkowa 1 akcji (31 grudnia): 3 zł,
cena emisyjna 1 akcji: 2,5 zł,
cena nominalna 1 akcji: 1 zł.

Wycena wartości spółki (EV, Enterprise Value) Alfa dla wszystkich podmiotów dostarczających kapitał wynosi:

a) 18 mln zł,
b) 15,5 mln zł,
c) 15 mln zł,
d) 12 mln zł.

Komentarz:

Wycena wartości rynkowej dla wszystkich podmiotów dostarczających kapitał (EV, Enterprise Value) w przypadku spółki giełdowej polega na zsumowaniu rynkowej wartości wszystkich składników kapitału całkowitego (akcji, obligacji, innych emitowanych instrumentów rynku kapitałowego oraz nienotowanych składników długu). Dla spółki Alfa będzie to: liczba akcji x cena rynkowa + obligacje + kredyt bankowy (5 mln sztuk x 3 zł + 2 mln zł + 1 mln zł = 18 mln zł).

Pytanie nr 41

Formą prywatyzacji pośredniej nie jest:

a) przetarg publiczny,
b) negocjacje podjęte na podstawie publicznego zaproszenia,
c) sprzedaż akcji na rynku regulowanym,
d) wniesienie przedsiębiorstwa do spółki.

Komentarz:

Prywatyzacja pośrednia polega na zbywaniu należących do Skarbu Państwa udziałów w spółkach w jednym z następujących trybów:

  • oferty ogłoszonej publicznie,
  • przetargu publicznego,
  • negocjacji podjętych na podstawie publicznego zaproszenia,
  • przyjęcia oferty złożonej przez podmiot ogłaszający wezwanie,
  • aukcji ogłoszonej publicznie,
  • sprzedaży akcji na rynku regulowanym.

Wniesienie przedsiębiorstwa do spółki jest formą prywatyzacji bezpośredniej.

Pytanie nr 42

W przypadku zwykłych akcji jedna akcja przekłada się na jeden głos na WZA. Uprzywilejowanie co do prawa głosu może jednej akcji przyznać:

a) do 2 głosów,
b) do 5 głosów,
c) do 2 głosów w przypadku akcji na okaziciela i do 5 głosów w przypadku akcji imiennych,
d) do 3 głosów pod warunkiem wyłączania takiej akcji z wypłaty dywidendy.

Komentarz:

Zgodnie z kodeksowym uregulowaniem uprzywilejowanie co do prawa głosu może przyznawać jednej akcji nie więcej niż dwa głosy. Uprzywilejowanie co do prawa głosu może być wykonywane przy głosowaniach na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy.

Pytanie nr 43

Wg danych Open Finance w 2010 r. średni zysk z funduszy inwestycyjnych wyniósł ok. 13%, a dochód z klasycznych lokat ok. 5%. W tym okresie przeciętny dochód z lokat strukturyzowanych wyniósł:

a) 0%,
b) 3,45%,
c) 7,8%,
d) 13,5%.

Komentarz:

Jak wynika z zestawienia Open Finance w 2010 roku, średni zysk z funduszy inwestycyjnych inwestujących w akcje wyniósł ok. 13%, zaś dochód z lokat bankowych – ok. 5%. Natomiast przeciętny dochód z produktu strukturyzowanego wyniósł tylko 3,45%.

\"\"

Pytanie nr 44

Z usług jakiego doradcy podczas przygotowania i przeprowadzenia oferty publicznej spółka musi skorzystać obligatoryjnie?

a) firmy inwestycyjnej,
b) doradcy finansowego,
c) doradcy prawnego,
d) agencji PR.

Komentarz:

Przygotowując IPO, spółka musi obowiązkowo skorzystać z usług biegłego rewidenta i firmy inwestycyjnej. Biegły rewident bada sprawozdanie spółki oraz wydaje oświadczenie audytorskie. Firma inwestycyjna (dom maklerski) jest jedynym podmiotem, za pośrednictwem którego spółka może przeprowadzić ofertę publiczną. Pozostali doradcy są dobierani dobrowolnie (w praktyce, mimo dobrowolności, bardzo rzadko się zdarza, żeby spółka z nich zrezygnowała).

Pytanie nr 45

Przedsiębiorca, który swoje wolne środki finansowe przeznaczył na zakup akcji na warszawskiej GPW, dostęp do gotówki po sprzedaży akcji uzyska:

a) w ciągu 3 dni od zawarcia transakcji sprzedaży,
b) w dniu zawarcia transakcji sprzedaży,
c) na końcu miesiąca, w którym zostało zrealizowane zlecenie sprzedaży,
d) w ciągu 7 dni roboczych od dnia zawarcia transakcji sprzedaży.

Komentarz:

Zlecenie sprzedaży jest rozliczane 3 dni po samej sprzedaży. Oznacza to, że pieniądze wpłyną na konto przedsiębiorcy dopiero po 3 dniach.

Pytanie nr 46

Najbogatszym Polakiem w 2010 r. wg Forbes był:

a) Michał Sołowow,
b) Leszek Czarnecki,
c) Zygmunt Solorz-Żak,
d) Jan Kulczyk.

Komentarz:

\"\"

\"\"

Pytanie nr 47

Rekomendowana wysokość wskaźnika płynności bieżącej (current ratio = wartość majątku obrotowego / zobowiązania krótkoterminowe) wynosi:

a) <0; 1>,
b) <1,2; 2>,
c) 2,5,
d) 3,5.

Komentarz:

W działalności gospodarczej nie da się przewidzieć wszystkich zdarzeń, które będą skutkowały koniecznością, ponoszenia wydatków. Płynność finansową (czyli zdolność do regulowania swoich zobowiązań w wymaganym terminie) zachowają tylko te przedsiębiorstwa, które będą dysponowały określoną rezerwą majątku obrotowego (a najlepiej gotówki).

Rekomendowana wysokość wskaźnika płynności bieżącej (current ratio = wartość majątku obrotowego / zobowiązania krótkoterminowe) wynosi <1,2; 2>.

W praktyce przedsiębiorstwa w kształtowaniu rozmiarów rezerw majątku obrotowego kierują się głównie doświadczeniem. Liczba dokonywanych transakcji  gotówkowych jest związana z wielkością obrotów, ale zależy także od charakteru rozliczeń z dostawcami. Są firmy, które dużą część transakcji muszą regulować gotówką, gdyż mają ograniczone możliwości korzystania z kredytu handlowego, a to powoduje, że podejście do wskaźników bez uwzględnienia różnicy branżowej i  specyfiki poszczególnych firm może być błędne.

Pytanie nr 48

Na koniec 2010 r. na głównym parkiecie warszawskiej GPW notowanych było:

a) 200 spółek,
b) 400 spółek,
c) 600 spółek,
d) 800 spółek.

Komentarz:

Na zakończenie 2010 r. na głównym parkiecie GPW notowanych było 400 spółek. Czterysetną spółką zostało debiutujące 29 grudnia Europejskie Centrum Odszkodowań. W historii na GPW zadebiutowały łącznie 533 spółki (wyjścia, upadłości, fuzje i przejęcia zmniejszyły tę liczbę).

""

Pytanie nr 49

Koszty całkowite przedsiębiorstwa Beta można przedstawić wzorem TC = 5Q + 150. Przeciętny koszt zmienny w tym przedsiębiorstwie wynosi:

a) 5,
b) 30,
c) 5 + 150/Q,
d) 150.

Komentarz:

Koszty całkowie (Total Costs, TC) = koszty stałe (Fixed Costs, FC) + koszty zmienne (Variable Costs, VC).

Koszty stałe są niezależne w krótkim okresie od wielości produkcji (Quantity, Q), natomiast koszty zmienne są uzależnione od wielkości produkcji.

W podanej funkcji koszty stałe wynoszą 150 (nie zmieniają się wraz ze zmianą Q). Koszty zmienne wynoszą 5Q (pięć jednostek pieniężnych na każdą sztukę produkcji). Przeciętny koszt zmienny to koszt zmienny jednej sztuki danego produktu, czyli w tym przypadku 5 (5Q / Q = 5).

Pytanie nr 50

Popełniając podstawowy błąd atrybucji, inwestor giełdowy będzie tłumaczył:

a) sukces i porażkę czynnikami zewnętrznymi (np. rekomendacją biura maklerskiego),
b) sukces i porażkę poziomem swoich umiejętności,
c) porażkę
d) porażkę

Komentarz:


Pojęcie atrybucji odnosi się do procesu wyjaśniania przez ludzi przyczyn swojego bądź cudzego zachowania. Ludzie szukają przyczyn zachowania w czynnikach zewnętrznych (sytuacyjnych, środowiskowych) lub wewnętrznych (osobowościowych, wynikających z cech charakteru, postaw, zamierzeń, intencji, stanów wewnętrznych). Ze względu na ograniczone możliwości analizy przyczyn zachowania ludzie wykorzystują różne uproszczenia, które mogą powodować powstawanie błędów  atrybucji. Charakterystycznym błędem jest skłonność do tendencyjnego oceniania przyczyn własnego zachowania. Ludzie uznają swoje sukcesy za pochodną własnych zdolności i wynik pracy, a porażki oceniają jako rezultat czynników od nich niezależnych. Dlatego inwestor odnoszący sukces wytłumaczy go poziomem swoich umiejętności i znajomością giełdy, natomiast swoją porażkę wyjaśni, odwołując się do czynników zewnętrznych. Dzięki temu ochroni swoją pozytywną samoocenę.

Testy interaktywne

Jeżeli w analizie opłacalności przedsięwzięcia inwestycyjnego wskaźnik NPV...

inwestycja w badanym okresie...
inwestycja w badanym okresie...
inwestycja osiąga próg...
inwestycja wymaga 100 tys....

Sprawdź się!



Partnerzy Olimpiady Przedsiębiorczości