Blog

Jeszcze nic nie jest przesądzone, ale wygląda na to, że od kwietnia 2011 zmienią się zasady przekazywania składek do II-go filaru emerytalnego. Rząd proponuje, aby OFE otrzymywały 2,3% pensji brutto pracownika, zamiast dotychczasowych 7,3%. Pozostała część składki ma pozostać w ZUS-ie  na specjalnym, indywidualnym koncie każdego ubezpieczonego Środki mają być waloryzowane według realnego wzrostu PKB oraz inflacji albo średniej stopy zwrotu inwestycji w OFE, niewykluczone jest również ich dziedziczenie, jednak na bieżąco posłużą finansowaniu emerytur tych, którzy prawa emerytalne już nabyli.
Główną Przesłanką takiego rozwiązania jest ciągle powiększająca się „dziura” w ZUS-owskiej kasie, którą trzeba załatać z państwowych pieniędzy, bo brakuje środków na wypłaty świadczeń wynikających z umowy pokoleniowej. Skoro zaś czerpiemy z budżetu państwa tym samym powiększamy deficyt budżetowy, a co za tym idzie – również dług publiczny. Więcej pieniędzy w ZUS oznacza mniej środków pobranych z państwowej kasy – czyli zmiana powinna przynieść korzyści.
Jednak z drugiej strony pojawia się pytanie o wysokość emerytury przeciętnego Kowalskiego. KNF prognozuje, że świadczenie wypłacane z dwóch obowiązkowych filarów w 2045 roku może być o połowę niższe niż obecnie. Z kolei opublikowane we wrześniu 2010 wyniki badania Deloitte oraz towarzystwa ubezpieczeniowego Aviva roku wskazują, że stopa zastąpienia wynikająca z I i II filara wahać się będzie w granicach 29-60% ostatniego wynagrodzenia. Dlatego rząd, być może w ramach czegoś w rodzaju rekompensaty, proponuje zachęty ekonomiczne związane z dobrowolnym oszczędzaniem. Od 2012 roku wpłaty na III filar oraz dobrowolne składki odprowadzane do OFE będzie można odliczyć od podstawy opodatkowania.
Ostateczny kształt projektowanej ustawy poznamy w styczniu, na efekty zmian trzeba będzie jeszcze poczekać ładnych kilka lat, a więcej informacji znajdziecie tutaj.

(kaga)