Blog

Ostatnio pisałam o Biedronce i jej marketingowym chwycie z objazdowym kinem. Tu sprawa jest prosta – wygląda na to, że właściciel sieci nie lansuje się jako mecenas sztuki, a jedynie zapewnia klientom rozrywkę – w dobrze rozumianym własnym interesie. Dziś inny przykład – z najwyższej półki, czyli mowa będzie o marce luksusowej. Podczas mojego ostatniego warszawskiego wyjazdu ze zdziwieniem patrzyłam na ogromny kufer z logo LV, niejako dolepiony do domu handlowego vitkAc przy Brackiej. Okazuje się, że to nie jedyna niespodzianka, jaką Louis Vuitton zafundował klientom. Przed wejściem każdego z nich wita blask fleszy i odgłos ładujących się lamp błyskowych. Nawet przeciętniak, o ile tacy zdecydują się na wizytę w vitkAcu, może poczuć się jak gwiazda śledzona przez paparazzich. Wow! – istny powiew luksusu, brakuje tylko kwiatów, owacji na stojąco i czerwonego dywanu. Tymczasem iluzję „wielkiego świata” zawdzięczamy Wojciechowi Pusiowi, który w witrynie nowootwartego butiku umieścił swoją instalację artystyczną: 64 lampy, akumulator, układ sterujący oraz fotokomórki, reagujące na ruch i wyzwalające oślepiające światło błyskających kolejno fleszy. Zamiarem twórcy było to, aby widz był niejako kontrolowany przez wizjonerską namiastkę paparazzi, która szybko powoduje, ze poczucie splendoru zamienia się w ucieczkę przez wszechogarniającym dyskomfortem. Bo przecież sztuka ma uzupełniać luksus i czynić go jeszcze bardziej elitarnym – przynajmniej tak twierdzi twórca, asekuracyjnie dodając, że jako społeczeństwo nie mamy wyczucia współczesnej sztuki, dlatego często mylimy sztukę z reklamą.
No właśnie – reklamą… Jako żywo, cała sytuacja trochę przypomina mi historyjkę z wizytą w galerii opowiedzianą w spocie reklamowym Skody Octavia. Przyznaję, że sztuka współczesna niespecjalnie do mnie przemawia, dlatego zachowuję się jak przeciętniak nierozumiejący artysty. Bo dla mnie witryna LV to snobistyczna reklama, zachowująca jedynie pozory mecenatu sztuki.
(kaga)