Blog

O tym, że młody człowiek na rynku pracy nie ma zbyt wesoło, chyba nie muszę nikogo z Was przekonywać: albo bezrobocie, albo śmieciówka, albo dobrowolna, często fikcyjna, 1/8 etatu przy minimalnej płacy zasadniczej, czyli jakieś 180 złotych na rękę… Ta ostatnia możliwość tylko z pozoru wygląda jak pracownicza farsa, jednak często kryje drugie dno. Otóż większość „jednoósemkowców” zatrudniona jest jedynie na papierze – formalnie są pracownikami firm rodziców, wujków czy cioć, a cała zabawa toczy się po to, by zapłacić minimalne składki ZUS, zyskując ubezpieczenie i prawo do bezpłatnego leczenia. Co więcej, wynagrodzenie jest tak niskie, że nie odprowadza się od niego składki na ubezpieczenie zdrowotne. Konsekwencją opisanego procederu jest możliwość pracy na nieoskładkowanych umowach o dzieło, a często tylko takie oferty można uzyskać ze strony pracodawców. 1/8 jest zatem swoistym zabezpieczeniem, zaś pieniądze na życie pochodzą z innego źródła. Nie da się ukryć, że takie rozwiązanie może być fajne jedynie na krótką metę, i chyba wszyscy młodzi ludzie traktują je jak prowizorkę. Szkopuł w tym, że często prowizorki są najtrwalsze… I tak rodzi się szara strefa!
(kaga)