Blog

Statystyki są nieubłagane: w 2012 roku (dane za 2013 jeszcze nie są dostępne) inspektorzy Państwowej Inspekcji Pracy podczas licznych kontroli odkryli 88600 wykroczeń przeciwko prawom pracowniczym. Efektem tych działań było nałożenie 19000 mandatów w kwocie 22,5 milionów złotych oraz 3800 sądowych wniosków o ukaranie sprawców. Zazwyczaj nieprawidłowości dotyczyły legalności zatrudnienia, warunków pracy, oceny ryzyka zawodowego oraz problemów z wypadkowością z zakładach pracy. Różowo nie jest, ale są gorsi od nas, przynajmniej na to wskazuje raport Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych (ITUC), największego zrzeszenia związków zawodowych na świecie. Od 2006 roku ITUC działa w 155 krajach, zrzeszając 176 milionów pracowników. W bieżącym roku opublikowała raport ITUC Global Rights Index, informujący o poziomie ochrony praw pracowniczych w poszczególnych krajach. Podczas pracy nad dokumentem pod uwagę wzięto informacje o naruszeniach w 139 krajach, zebrane w okresie od kwietnia 2013 – do marca 2014. Obliczenia prowadzono w oparciu o 97 wskaźników opisowych, którym przyporządkowano oceny numeryczne w skali od 1 do 5+. Odwrotnie niż w przypadku ocen szkolnych (gdzie 1 to niedostateczny, a 5+ jest oceną pożądaną), w rankingu wyższa punktacja oznacza większe nadużycia wobec pracowników. W zestawieniu najgorzej (z notą 5+) wypadły: Republika Środkowej Afryki, Libia, Palestyna, Somalia, Sudan, Syria i Ukraina. To właśnie tam nie istnieje ochrona praw pracowniczych, często z powodu wojskowej okupacji lub wewnętrznych konfliktów. Drugi biegun, z notą 1 zajmują: Barbados, Belgia, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Niemcy, Islandia, Włochy. Litwa Czarnogóra, Holandia, Słowacja, Południowa Afryka, Szwecja, Togo i Urugwaj. Polska otrzymała notę 3, co oznacza, że w naszym kraju prawa pracownicze są regularnie naruszane, co więcej – umożliwiają to funkcjonujące przepisy, a rząd i różnorakie organizacje swoimi działaniami wręcz sprzyjają ograniczaniu prawnej swobody pracowników. Co więcej, na tym samym poziomie sklasyfikowano Czad, Ghanę, Mozambik czy Namibię – a to nie jest dla nas powód do dumy. Pełen raport w wersji anglojęzycznej można zobaczyć tutaj.
(kaga)