Blog

Jeszcze kilka lat  temu pracownik, który ukończył 50 lat, zaczynał bardzo intensywnie myśleć o emeryturze. Często korzystał z możliwości wcześniejszego przejścia w stan spoczynku, ograniczał aktywność zawodową pobierając rentę albo świadczenie przedemerytalne. Teraz sytuacja diametralnie się zmieniła, i to z kilku powodów. Pierwszy i najważniejszy to wydłużenie wieku emerytalnego – w myśl obowiązującego prawa od magicznej pięćdziesiątki pracować trzeba jeszcze 17 lat. Drugi dotyczy aspektu ekonomicznego – im wcześniej zrezygnujemy z zawodowej aktywności, tym mniejsze pieniądze otrzymamy w ramach emerytury, a jak wiadomo stopa zastąpienia, czyli stosunek ostatniej pensji do wysokości pierwszego świadczenia emerytalnego, nie jest zbyt wysoka. W 2012 roku wyniosła w Polsce przeciętnie 48% ostatniego wynagrodzenia brutto - gdzież nam mierzyć się z Arabią Saudyjską ze 100% stopą  lub Holandią, gdzie emeryt pobiera 90,7% ostatnich poborów! (dane pochodzą z opracowania Sedlak & Sedlak na podstawie OECD)
Wracając jednak do meritum: pięćdziesięciolatek musi i chce pracować. Problem w tym, że w Polsce osobom 50+ znacznie trudniej jest znaleźć pracę: szukanie trwa dłużej, oferowane wynagrodzenie jest niższe, a oceny pracodawców bardziej surowe.
Zupełnie inaczej na problem pracowników „w pewnym wieku” patrzą kraje zachodnie. Blisko 20 lat trwa szeroko zakrojona akcja zachęcająca do kontynuowania aktywności zawodowej: kraje europejskie zlikwidowały zasiłki przedemerytalne i premiują finansowo tych, którzy na rynku pracy zostają dłużej. W Danii najwytrwalsi mogą liczyć na nagrodę wysokości 20 tysięcy euro wolnych od podatku. Z kolei w Holandii ci, którzy zarabiają niewiele po przekroczeniu bariery 61 lat otrzymują comiesięczny dodatek do wynagrodzenia. Podobne rozwiązanie wprowadzono w Belgii.
Nie bez znaczenia są programy promujące zatrudnianie osób 50+. Tu prekursorem zdecydowanie jest Finlandia, która o utrzymanie zdolności do pracy zaczęła dbać już w latach 90-tych ubiegłego wieku, wcielając w życie ideę zarządzania wiekiem w przedsiębiorstwach. Nietrudno bowiem zauważyć, że swoisty mix wiekowy pracowników niesie dla firmy wiele korzyści, związanych przede wszystkim z różnorodnością – zarówno w obrębie kwalifikacji, kompetencji, jak i doświadczeń. Umiejętne jej wykorzystanie oznaczać może chociażby połączenie nowoczesnych technologii wykorzystywanych przez młodsze pokolenie z łatwością radzenia sobie w nietypowych sytuacjach, która wynika z życiowej wiedzy starszych. Zresztą pracownicy po pięćdziesiątce oprócz doświadczenia, którym mogą się dzielić,  często oferują jeszcze lojalność, odpowiedzialność, zaangażowanie i dyspozycyjność, czyli te cechy, które mogą przynieść wymierne korzyści pracodawcom. Cała sprawa ma jeszcze jeden aspekt: starzejące się społeczeństwo oznacza brak wyboru dla pracodawców – młodych ludzi na rynku pracy będzie coraz mniej – trzeba więc zadbać o optymalne wykorzystanie potencjału starszych.
(kaga)